Yaoi of Manhattan

Valentine podziwiał wszystkie istoty. Od wilkołaków, przez wampiry, a na aniołach kończąc. Było w nich wszystkich coś nie zwykłego. Każde z nich miało inny cel w życiu, w co innego wierzyło, czym innym się kierowało. Było w tym coś pięknego, coś dzięki czemu tych istot chciało się słuchać, chciało przebywać w ich otoczeniu. Valentine w miarę dobrze wyczuwał aurę innych nadludzi i mutanów wśród tłumu. Tyle zła chodziło po świecie, było tyle demów stworzonych do zabijania ludzi, ukracania im życia. Było tyle aniołów zesłanych po to by zbawić, by nawracać, poprawiać, pomagać. Było tyle wilkołaków i wampirów zesłanych po krew, żądnych krwi i mordu. Było tylu magów, tyle elfów. Nowy York był wypełniony tym wszystkim co niezwykłe, to chyba głównie przyciągnęło tu Griffina, możność obserwacji. Wszystko wydawało się takie interesujące.
Tego wieczoru nie siedział w sklepie i nie strugał lalek, tego wieczoru nie siedział w domu, nad księgami ucząc się nowych zaklęć, nie nasłuchiwał śpiewu i jęków Janet. Wybrał się do baru, było późno. W sumie, chyba nie długo będą zamykać. Jednak to go nie interesowało, chciał się czegoś napić, kogoś poznać, zapomnieć o tej rutynie, która zaczyna go przygniatać i przyduszać, poszarzać. Nie chciał być szary, nie chciał być zwykły, a zarazem nie chciał się rzucać w oczy, nienawidził, gdy każdy na niego patrzył. W barze jak na późną porę było jeszcze ludzi, choć nie było tłumów to tam jeszcze ktoś przesiadywał.
Usiadł przy stoliku i westchnął cicho, zatrzymał jakiegoś kelnera i uśmiechnął się do niego wyczuwając od niego aurę anioła, tak cudownie i słodko pachniała...
-Aniołku, dostanę tu herbaty?- zapytał. Nie miał ochoty na alkohol, po za tym policja też łapała pijanych czarodziejów za kierownicą,a  szczególnie takiego trupa jakiego posiadał Vally.