Yaoi of Manhattan

-Nie da się ukryć - powiedział, unosząc kącik ust. Odepchnął się stopami od murku i przepłynął tyłem całą długość basenu. Lubił pływać. Gorzej ze zorganizowaniem się i pójściem na basem. Wciąż praca i praca uniemożliwiały mu swobodne wypady. A w dni wolne zazwyczaj i tak miał jakichś pacjentów. Tak jak dzisiaj, Viperę.

Diego aż zaklął pod nosem, widząc co się stało. Był raczej zły na siebie, że o tym nie pomyślał. W takich warunkach, podczas pływania, gdzie plecy grają raczej kluczową rolę, zerwanie szwów było bardzo możliwe. Wampir powinien był to przewidzieć, w końcu był lekarzem, a nie jakimś pierwszym lepszym przechodniem, co to zawitał do domu smoka i zaszył mu rany na plecach. Podpłynął do niego.
-Nie wygląda to za dobrze - mruknął bardziej do siebie niż do niego. - To chyba będzie koniec naszego wieczornego pływania.

-Jeżeli zaraz czegoś z tym nie zrobię, to będzie źle - powiedział, wychodząc za nim z basenu. Złapał ręcznik i wytarł nim włosy, po czym przewiązał w pasie. Zaczesał blond kłaki do tyłu i ruszył by wziąć swoje ubrania. Wciąż jednak niepewnie spoglądał w stronę pleców smoka, które nie podobały mu się co raz bardziej. Lepiej byłoby, gdyby po prostu tu posiedzieli i pogadali. No, ale nie, musieli iść pływać. Jakimś cudem miał wyrzuty sumienia. Jak zwykle już zdążył obarczyć się za to winą.

-Pewnie było, ale i tak się martwię - przyznał, uśmiechając się kącikiem ust, choć wcale nie było mu do śmiechu. Ruszył za nim do mieszkania, mając nadzieję, że szybko pozbędzie się nowo powstałej rany. Sam Vipera w tym momencie wydawał mu się nadzwyczaj spokojny.  A może to on był po prostu przeczulony i wariował, jak gdyby jego żona była w ciąży? Na samą myśl o tym, że mógłby mieć żonę w ciąży jakoś uśmiechnął się sam do siebie. Dziwne, niespełnione marzenia rodzinnego wampira. Rozśmieszały nawet jego samego.

Spojrzał na ciuchy trzymane w ręce i po prostu nasunął na siebie bokserki i spodnie od garnituru, które w tym momencie wydawały mu się strasznie niewygodne. Złożył ręcznik w kostkę (...i weź tu nie nazwij go idiotą, błagam) i położył go na brzegu łóżka, podchodząc bliżej do smoka.
-W ludzkiej postaci będzie mi łatwiej - powiedział. - Chcesz, żebym tutaj przyniósł wszystko, czy pójdziemy do salonu?
W sumie to było mu to obojętne, bo zszywać mógł wszędzie. Na ludziach takie szycia robił już naprawdę z milion razy, więc gdyby chciał, pewnie i z zamkniętymi oczami mógłby to zrobić. No, ale to mogłoby być niebezpieczne, a gdzie tam Diego i niebezpieczeństwo.

Przytaknął tylko i ruszył w stronę salonu. Wziął swoją teczkę, po czym wrócił do sypialni. Przez chwilę przyglądał się mężczyźnie lężącemu na łóżku by w końcu opanować się i położyć sprzęt obok siebie. Sam usiadł na brzegu materaca i otworzył teczkę.
-Muszę najpierw wyjąć stare szwy, żeby zastąpić je nowymi - uprzedził, po czym zabrał się do roboty, uprzednio używając specjalnego płynu do dezynfekcji rąk oraz założeniu rękawiczek.

W sumie teraz wyciąganie szwów nie było aż takie bolesne, gdyż te nie zdążyły się przykleić do ciała. Mimo to, uczucie na pewno było nieprzyjemne. W końcu, kiedy skończył, zaczął znów zszywać jego rany. Na człowieku było to o wiele prostsze.
-Nie - przyznał. - Mam małą styczność z tym światem - dodał. - Jednak czasami robię komuś przysługę, z tym nie ma większego problemu.