Yaoi of Manhattan

- Ja akurat niczego nie chcę. Gdybym czegoś od ciebie chciał, to już dawno bym sobie to wziął. - szepnął, nie siląc się na głośniejszy ton głosu. Wiedział, że anioł doskonale go słyszy, a nie wszyscy musieli wiedzieć o tym mówią. - Zajmuję się na co dzień czymś zupełnie innym, nie dziw się, że nie jestem fachowcem od łażenia krok w krok za aniołami. - dodał z wyraźnie znudzoną miną. Spojrzał na niego spod półprzymkniętych powiek, wyglądając jakby nie przespał kilku poprzednich nocy. - Powinieneś spytać raczej czego chce osoba, która zleciła mi śledzenie ciebie. - uśmiechnął się typowo dla swojej osoby, po czym upił łyk gorącej kawy. - Jestem za stary na uganianie się za takimi jak ty, mogli dać kogoś młodszego, lepiej by sobie z tym poradził. - stwierdził. No tak, staż w piekle oznaczał więcej przywilejów, ale też i roboty. Czasem zdarzały się też gorsze zadania do odwalenia, na takie zazwyczaj nie było zbyt wielu chętnych i trafiały się one właśnie jemu. W tym wypadku było podobnie.

- Możliwe, ale to i tak o tych kila tysięcy lat za dużo. Możesz być ode mnie nawet starszy, jednak szczeniakiem w moim przekonaniu zostaniesz nadal. - stwierdził spokojnie. Wcale go nie irytowała taka rozmowa, skoro anioł właśnie w ten sposób chciał konwersować, to czemu nie? Straci najwyżej trochę swojego czasu, bo Aresowi nigdzie się nie śpieszyło.
- Skoro jesteś taki mądry, to czemu się nie domyślisz? - spytał, bawiąc się plastikiem, który zakładany był na kubek, gdy brało się kawę na wynos. - Pomogę ci, skoro twój anielski móżdżek owinięty brudną aureolą tak wolno przetwarza informacje. - stwierdził z nieuprzejmym uśmiechem na ustach, kontynuując swoją wypowiedź. - Będąc pomiędzy niebem, a piekłem możesz nam zagrażać, być zdrajcą. Wolą cię sprawdzić... W sumie, to się wcale nie dziwię.

- Powiedz to Lucyferowi, nie mi. - mruknął zobojętniałym tonem głosu. Czuć było od niego na kilometr znieczulicę absolutną, którą wyrobił sobie przez tyle lat życia. - Kazał mi cię obserwować to obserwuję, plany się trochę zmieniły w związku z tym, że się dowiedziałeś o tym pseudo-szpiegowaniu, ale to nic wielkiego. - stwierdził, przypatrując mu się z lekkim znudzeniem. - Czuję się jak eksponat w muzeum. - dodał, bo niezbyt lubił, kiedy ktoś się na niego tak perfidnie gapił. - Bardziej chylisz się ku Piekłu, a lepiej być przezornym. Anioły niby takie niewinne, ale burdelu narobić umieją.

- Hmm.. Tak, przynajmniej będziesz miał więcej okazji do pogapienia się na mnie. - stwierdził. - Będę ci robił za niańkę, ale mogę się również spełnić się w roli sprzątaczki i kucharki. - dodał z wyczuwalną kpiną w głosie. Co prawda umiał gotować i sprzątać (chociaż pedantem to on nie był i w mieszkaniu miał bajzel na sto dwa), ale był tu w konkretnym celu, jaki dostał prosto od diabła, więc wypadało wypełnić rozkaz i nie narażać się na ewentualne konsekwencje.

- Kpisz, czy o drogę pytasz? - mruknął, znowu upijając łyk kawy. - Ze mną lepiej nigdzie się nie pokazywać. - ostrzegł, tak na wszelki wypadek. Nie raz zdarzały się zadymy, bójki, które właśnie on zaczynał. Najgorzej było, gdy trochę już wypił i nie do końca kontaktował co dzieje się wokół. Wtedy najłatwiej było go sprowokować, szybko się denerwował i robił agresywny. Na dodatek dla niego nie było imprezy bez alkoholu, nie pojawiał się w klubach, gdzie nie można było wypić jakieś "oprocentowanego" drinka.

- Jak chcesz stracić rękę, ewentualnie tą swoją piękną, anielską twarzyczkę, to możesz sprawdzić i przekonać się o tym na własne oczy. - stwierdził, wzruszając lekko ramionami.
Ares nie był skory do śmiania się i zaprzyjaźniania z wrogami, toteż nie zamierzał być ani miły, ani w żaden sposób przyjemny dla Azy. Co prawda ten już takim "czystym" aniołem nie był, ale niesmak nadal pozostawał.

- Szczerze jest mi to obojętne, ale powiedzmy, że pójdę z tobą na ugodę. - mruknął, wrzucając na twarz firmowy, wyuczony uśmiech. Nie zwykł się "szczerzyć", jak on sam to nazywał, do każdego i to zupełnie bez powodu. Z chęcią mordował optymistów, bawiło ich zachowanie przed śmiercią. Najpierw byli tacy odważni, mądrzy, wrzeszczeli, że jest popieprzonym psycholem i powinien wylądować w psychiatryku, a potem z taką pokorą i strachem w oczach błagali o litość i w miarę godną śmierć.