Yaoi of Manhattan

.

Raz, dwa, on już Cię ma.
To nie tak, że będziesz miał jakiś wybór kiedy ten tu wypatrzy Cię w tłumie. Nawet nie pomyślisz się opierać. Zachwyciły Cię jego niedbałe ruchy, jego postawne ciało. Nawet ironiczne wykrzywienie ust Ci nie przeszkadza. Nie pytasz o nic, idziesz za nim do dark-roomu, miejsca rozpusty prawie porównywalnego z jego mieszkaniem.
Klękasz, nic nie musi mówić, wiesz co masz zrobić. Jego głowa odchyla się nieznacznie, a długie palce wplatają się w twoje włosy ciągnąc je lekko, ale boleśnie.
Zawsze chce szybciej i mocniej, a ty to w tej chwili odkrywasz, wyczytujesz to pomiędzy jego niskimi, pełnymi aprobaty pomrukami. 
Trzy, cztery, zaraz w drzwi uderzysz.
Tej nocy trafiło Ci się zobaczyć gdzie mieszka. Poddasze, urządzone raczej zwyczajnie, ale Ty nie masz czasu się rozglądać. Twoje ciało zostało właśnie przyszpilone do drzwi, klamka wpija Ci się w biodro, a jego ciało na Ciebie napiera. Rozpływasz się w całej brutalności jego pocałunków.
Nie protestujesz kiedy znajdujesz się na stole o zimnym, szklanym blacie. Każdy jego ruch doprowadza Cię do szaleństwa, nawet najdrobniejsze muśnięcie Twojej skóry przez zimne, wprawne palce.
Twoje nogi szybko lądują na jego ramionach. Zwracasz uwagę na jego twarz spod półprzymkniętych powiek. Jest niezaprzeczalnie przystojny, patrzy na Ciebie, niemal Cię prześwietla, z każdym pchnięciem zwracasz na to coraz mniejszą uwagę.
Szepcze Ci do ucha, że przerżnie Cię na każdym meblu w tym mieszkaniu, a rano obciągniesz mu pod prysznicem, oznajmia Ci że jesteś śliczną zabawką. Przy nim, czujesz się jak tania dziwka.
Pięć, sześć, krzyżu jego nie nieś.
Chcesz się trochę o nim dowiedzieć. Pytasz. Kilka osób go kojarzy, to ten wysoki, mierzący na oko jakieś metr dziewięćdziesiąt cztery, ten o piwnych oczach, ten o czarnych włosach. Ale Ty kurwa wiesz jak on wyglądał! Co Ci po tym!
Ktoś Cię zaczepia, opowiada, ale dowiadujesz się tylko jak on ma na imię i skąd przyjechał. Nic poza tym, wkurwia Cię to. Nieznajomy pyta czemu o niego wypytujesz, kiedy opowiadasz mówi, że jesteś szczęściarzem. Podobno on niewielu używa dwa razy.
Nieznajomy na pożegnanie mówi iż każdy niesie swój krzyż, wliczając w to niego.
Siedem, osiem, myśl o swoim nosie.
Dowiedział się że węszyłeś, jak i skąd, to jego osobista sprawa. Wściekł się i z łatwością Cię odnalazł, wywarczał, że powinieneś pilnować swojego nosa, który po jego prawym prostym został złamany. Ta nauczka jeszcze bardziej wzbudza Twoją ciekawość. Uznajesz że jest dziki, nieokrzesany, a przynajmniej takie wyciągasz wnioski. Ten typ spędza Ci sen z powiek. Przez to wszystko masz wrażenie iż jest coś o czym nie chce byś się dowiedział.
Dziewięć, dziesięć, nie dla Ciebie sen.

Abel Schrader.
Niemiec urodzony w Stanach Zjednoczonych.
Dwudziestolatek studiujący historię sztuki.
Hedonista dorabiający jako diler narkotyków.
Rozpustnik mieszkający na Manhattanie (Downtown).

.

Ostatnio edytowany przez Abel Schrader. (2012-05-14 17:00:46)