Yaoi of Manhattan

Nate uwielbiał park, bo i czasem naprawdę dużo się w nim działo. A to dawało mu inspiracji od groma. Zazwyczaj siadał na jednej z ławek i obserwował ludzi, co jakiś czas rysować uśmiechnięte dzieci, które obrzucają się liśćmi. Albo parę, która szła razem za rękę. Wszystko zależało od tego, co też widział, co się tam też działo. Rysowanie go uspokojało, pozwalało zapomnieć o całym świecie i skupić się na tej jednej czynności, która tak bardzo go pochłaniała.
Zwinął właśnie wszystkie swoje przybory do torby i wstał z ławeczki. Ruszył w stronę swojej kamienicy, kiedy to niedopałek wylądował pod jego stopami. Zabawnie zmarszczył nosek i uniósł wzrok na chłopaka.
- Nie ładnie tak śmiecić. - stwierdził ze spokojem.

Parsknął cichym, lekceważącym śmiechem w odpowiedzi.
- A co ja, sprzątaczka? - prychnął, wywracając oczami. - Nie jestem żadnym wybawicielem przyrody. Po prostu nienawidzę, jak ktoś mi peta pod nogi wyrzuca.
Bo Nate był świrusem. I w tym negatywnym i pozytywnym sensie. Pozytywny, bo i potrafił być spontaniczny i mieć oryginalne pomysły. Negatywny... no bo cóż, naprawdę jest chory psychicznie. Ale nie, żeby było to po nim jakoś specjalnie widać.

- Mam się sprecyzować? - powtórzył z niezrozumieniem. - Mnie to naprawdę mało obchodzi, to wszystko. I tylko nie młody, co? - westchnął. Nienawidził, gdy ktoś się tak do niego zwracał. Przecież miał dziewiętnaście lat, a nie jakieś pięć! O ironio, z ich dwójki, to on był tym starszym, choć wyglądał na jakieś szesnaście lat. Przez dłuższą chwilę lustrował go wzrokiem. W sumie, byłby ciekawą postacią do namalowania...
- Miałbyś może ochotę mi zapozować? - wypalił nagle, uśmiechając się teraz, dość uroczo. W końcu, skoro coś od niego chciał, to musiał ładnie poprosić. - Jestem malarzem i sądzę, że mógłbyś być ciekawy do namalowania. Oczywiście, zapłaciłbym ci.

Parsknął śmiechem na jego słowa. Czyli, z jego pomysłu klapa. A tak bardzo chciał go namalować! Aktów nie robił, bo po prostu nie robił. Bardzo go to krępowało, czuł się dziwnie, jak ktoś siedział przed nim, kompletnie goły. A on gapił się na tą osobę przez dobrą godzinę i to minimum. No ale cóż.
- Nie przepadam za aktami, nie potrafię się na nich skupić. - westchnął teatralnie, wzruszając ramionami. - Nie chcę żadnego dzieciaka. Jakbym chciał malować dzieciaka, to zrobiłbym sobie zdjęcie i z niego rysował.

Parsknął śmiechem na jego słowa. No normalnie nie potrafił się powstrzymać. W sumie, to nawet nie o to chodziło, no ale, widoczniej ten chłopak wie o wiele lepiej od niego.
- Może. - powiedział jedynie, wzruszająć ramonami. Tak, jak mógł poktrolować swoje ruchy i mimikę twarzy, rumieńców niestety już nie. A to właśnie one pojawiły się na policzkach Blacka, zupełnie mimowolnie i niezapowiedzianie.

Mimo, że był zmuszony do spojrzenia w te zimne oczy, na jego ustach widniał delikatny, nieco tajemniczy uśmiech. I patrzył na niego ze spokojem, takie coś nie robiło na nim wrażenia.
- Zależy, o którą część twojej wypowiedzi ci chodzi. Jeśli to o prawiczku, to niestety, muszę cię zmartwić, w tej sprawie mylisz się. - odpowiedział, wzruszając ramionami.