Yaoi of Manhattan

Otworzył drzwi, właściwie nie wiedząc czego może się spodziewać. Coś jednak podpowiadało mu, że to jakiś kiepski żart. Nie wierzył, żeby jego "dobry" znajomy, Jack przyprowadził go tu w jakimkolwiek innym celu. Niemałe więc było jego zdziwienie, gdy po wejściu do pomieszczenia dostrzegł jedynie siedzącego na łóżku chłopaka. Żadnych wystrzałów, żadnych prywatnych wojen i bombardowań. Po prostu ten koleś, ubrany w całkiem apetycznie skrojone rurki i najzwyklejszą w świecie koszulę na ramiączkach. Max zatrzymał się. Jego radar dał o sobie znać.
- Dobra, o co kurwa chodzi? - wyrzucił z siebie już na wstępie. Nadal nie wierzył, że tutaj przyszedł i nadal był podejrzliwy. Chcąc nie chcąc obrzucił też nieznajomego mocno taksującym spojrzeniem. Cholerny Jack. Doskonale zdawał sobie sprawę co Davis lubi. Ten tutaj był jak najbardziej w jego typie. Nawet aż za bardzo...

W pierwszej chwili zwyczajowo miał ochotę rzucić jakiś zgryźliwy komentarz, odnośnie faktu że właśnie nabawił się prywatnego niewolnika, ale szybko zrezygnował. Ten cholerny, kurwiony Jack doskonale zdawał sobie sprawę, że Davis nie miał przy sobie nikogo od bitych dwóch tygodni, a zważywszy na fakt że Max to Max, równie dobrze mógłby nie ruchać już rok, bo na to samo wychodziło. Przecież pojutrze miał wpaść do Lincolna. Trzymał się uporczywie owej myśli przez cały ten czas, ale teraz, gdy zobaczył tego chłopaka...
- Skoro już tu jesteś, to możesz zrobić mi masaż. - mruknął, sięgając do kieszeni spodni po fajkę, którą odpalił i umieścił w ustach. - Tylko porządny... - wymruczał przez zaciśnięte zęby. Nienawidził głaskania i łagodnych pieszczot.

Max spojrzał na niego spod przymrużonych powiek. Nie można mieć wszystkiego, no ale Jack chyba nie wydał na niego fortuny, skoro ten tutaj chłopak nie potrafił nawet zabrać się za porządny masaż. Plecy napierniczały Davisa niemiłosiernie, po ostatniej wizycie w rzeźni. Podszedł do łóżka, wypuszczając dym nosem.
- Tak? No to ciekaw jestem co potrafisz... - wymruczał, uśmiechając się sugestywnie. Usiadł na materacu, odwracając twarz i rzucając mu nieprzyjemne spojrzenie zimnych, stalowo-niebieskich oczu.

Ostatnio edytowany przez Maxwell Davis (2012-05-15 00:50:15)

- Jestem płytki. Wolę czyny, nie słowa. Rękoczyny, zamiast gróźb. A może raczej rękodzieło... - mruknął, uśmiechając się przewrotnie, przekładając papierosa z lewego w prawy kącik ust. Zdawał sobie sprawę, że w ten sposób tylko podjudza chłopaka do działania, ale nie potrafił inaczej. Zbyt mocno zakorzenione miał pewne zachowania. Był też napalony, ale po raz pierwszy starał się to w sobie tłumić, choć ciężko mu to przychodziło. Nie potrafił też odpowiedzieć sobie na pytanie dlaczego właściwie to robi. Dlaczego nie bierze tego, na co ma ochotę. To akurat zupełnie do niego nie podobne.