Yaoi of Manhattan

Alex zawsze bawił się przysłowiowo czyimiś zabawkami. Ot, wolał pożyczać sobie demony na trochę, zaczerpnąć od nich nieco wiedzy, mocy i odesłać spowrotem, nasycając już swoją ciekawość. Dobrze wiedział, że nie powinien tego robić. Bo i, jeśli tylko noga mu się powinie, będzie źle, a taki demon może go na kawałeczki rozszarpać. Tyle, że Alex niestety uwielbiał ryzyko, dreszczyk emocji... i tak więc, wciąż przywołuje do siebie demon, coraz to silniejsze. Tworząc tym samym coraz większe ryzyko.
W tym momencie Alex przebywał w swoim mieszkaniu, gdzie ze znudzeniem przerzucał kolejne to stronnice starych jak świat ksiąg, których miał naprawdę pełno. Ubrany zaledwie w jakieś stare dres i koszulkę, odsłaniał znaki, które stworzył na swoich rękach, znaki, które miały go chronić. No i, które robiły to świetnie.
Zerwał się ze swojego miejsca, widząc przed sobą mężczyznę. Cholera jasna, co to ma być, tak wpadać bez zapowiedzi? Wyczuł tę moc. Moc, która niemalże go przytłaczała, sprawiała, że czuł się mały i bezbronny. Nie bał się jednak. On nie wiedział, co to strach.
- Witam w swoich skromnych progach, Lucyferze. - powiedział, skłaniając się przed nim. Niezbyt mocno, ale jednak.


[zgaduj skoro psycholog, to kto to może być?]

Ostatnio edytowany przez Alexander (2012-05-21 00:26:30)

A on, o dziwo, odwzajemnił to spojrzenie, patrząc mu prosto w oczy. I nie było w nich widać cienia strachu, czy wahania. Nigdy zbytnio nie zależało mu na jego życiu, więc gdyby on chciał go teraz pozbawić... No cóż. Trudno. Zdarza się. A zaszczytem byłoby zginąć z rąk samego Lucyfera - w końcu, sam się do niego pofatygował, a to już coś, prawda?
- To prawda. - potwierdził, wzruszając ramionami. - Tyle, że ja nie nazwałbym tego wykorzystywaniem.
[mwahaha, to ja <3. i Nate też jest mój <3]

Kiedy ujrzał ten widok, tak naprawdę, patrzył na niego bez większego zainteresowania. Widział o wiele gorsze od tego rzeczy i to jakoś specjalnie go nie ruszało. Choć, musiał przyznać, że to musiało boleć. Po prostu. I nic więcej o tym nie myślał, bo i nie widział w tym sensu. Po prostu wbił wzrok w Lucyfera.
- Przykro mi, w takim razie. Skoro tego chcesz... To przestanę. - powiedział, obserwując ruch jego ręki. Nie, żeby ten pomysł mu się podobał, bo właśnie demony były najlepszą metodą pozyskiwania wiedzy.
[nie odpisuję, bo nie wiem co odpisać xD]

Na tą propozycję, brwi maga mimowolnie powędrowały do góry. No naprawdę, czego miał się spodziewać po kimś takim, jak sam diabeł? Jasne, mógł to być podstęp. W sumie, było bardzo duże prawdopobieństwo, że właśnie tak jest. A jednak, coś go korciło, żeby się zgodzić. Sam nie wiedział co go w tym kierunku pchało.
- A na czym dokładnie miałoby to polegać? - zapytał. Mimo wszystko, głupi nie był i nie miał zamiaru wplątywać się w coś, nie znając zasad. W sumie, to sam nie wiedział, czemu w ogóle o to pyta. Dobrze wiedział, że klamka i tak już zapadła.

- Niemalże wszyscy magowie w Nowym Jorku podlegają właśnie mi i gdybym się zgodził, to oni też byliby do twojej dyspozycji. - powiedział po chwili, po czym skinął głową. Co z tego, że właśnie podpisał przysłowiowy cyfrograf z diabeł. Za bardzo spodobała mu się wizja swojej władzy, by teraz to rozważać.
- Jestem cały twój. - powiedział, mimowolnie przesuwając palcami po pieczęci na przedramieniu, tej, która miała chronić go przed obcymi wpływami. Kącik jego warg mimowolnie uniósł się do góry.

- Miło z twojej strony. - mruknął, niestety nie mogąc powstrzymać sarkazmu, który po prostu cisnął mu się na usta. Normalnie ogromna łaska, pozwoli mu żyć! Powinien mu chyba normalnie na kolanach dziękować. Wielki i miłosierny pan piekieł się znalazł.
- W porządku. - dodał jednak po chwili, kiwajac głową, niczym przyłapane na gorącym uczynku dziecko, które to musiało przyrzec, że juz więcej czegoś nie zrobi.

Alex nigdy nie prosiłby o bogactwo, bo i równie dobrze sam mógł je sobie wziąść. Zdecydowanie prosiłby o coś innego, bardziej dla niego ważnego. Ale o co, to już pozostanie tajemnicą. Przecież nikt nie musi wiedzieć...
Przez chwilę z wahaniem patrzył na jego dłoń, po czym jednak podszedł do niego i tą dłoń uścisnął.
- Obiecuję ci swoje posłuszeństwo.