Yaoi of Manhattan

Nie, James nie wyglądał najlepiej. Właściwie to pierwszym skojarzeniem, które przyszło mu na myśl, gdy go ujrzał, była kupa gówna. Z całym szacunkiem, oczywiście, nadal był pierońsko przystojnym skurczybykiem. Tylko o prostu wyglądał, jakby przez ostatnie dni nie spał i był na długoterminowym kacu. Kurde, życie muzyków. W sumie domyślał się, w jaki sposób Twist doprowadził się do tego stanu. Nigdy nie pochwalał drugiego zajęcia bruneta, ale też nie miał nic do tego. No bo na Boga, James był już dużym chłopcem i nie potrzebował matki. W końcu Ameryka – wolny kraj, mógł robić co chciał.
- No błagam cię, trochę kultury – w jego głosie bez trudu można było wychwycić nutę, naprawdę małą nutkę ironii. Wypił łyk piwa, nadal przyglądając się z zaciekawieniem chłopakowi. – Chyba nie tak powinno wyglądać nasze spotkanie…

[jasne, chill out :> ja posysam z fizyki to jesteśmy na zero]

Markovichowi nigdy w podobnej sytuacji wylądować się nie zdarzyło. Raczej rzadko zdarzało w ogóle mu się w ogóle bawić w pary, nie wspominając nawet o późniejszym spotkaniem z eks. Właściwie to nie miał pojęcia, jak powinien się zachowywać, o czym mógł z nim rozmawiać. Aż irytująco na co dzień pewny siebie Kosma, teraz był w kropce.
- Jezu, błagam cię, ogarnij dupę. Przecież nie zabronisz mi chodzić na piwo, ale jeśli mój widok to tak wielki problem, to już się zmywam - westchnął przeciągle, wstając od stołu. Zostałby, ale trudno, nie będzie się narzucać. Choć w sumie trochę ucieszył go fakt, że James się na niego wkurzył, że nie jest obojętny, że jeszcze mu zależy. Nawet jeśli ma zamiar go zamordować.

Pod wpływem jego niespodziewanych słów, wargi wygięły mu się w delikatnym uśmiechu. Wieczór zapowiadał się na prawdę interesująco.
- No to się na coś zdecyduj, wiesz, że nie cierpię tych twoich wątpliwości. Więc albo darujesz sobie ciągłe wyzywanie mnie od sukinsynów, albo ja zmienię lokal czy pójdę grzecznie spać - parsknął śmiechem, doskonale wiedząc, że to nie wchodzi w grę. - A jak u ciebie? Wszystko w porządku?

Oparł się o ścianę, prostując nogi na ławie. Odpalił sobie szluga i z zadowoleniem zaczął puszczać wypracowane do perfekcji kółka z dymu.
- Czyli rozumiem stare śmiecie, co? - mruknął, wpatrując się w niego badawczo. Chciał się upewnić, czy James nadal się puszczał, czy może nie przyszedł po rozum do głowy i dał sobie z tym spokój. Nie, zdecydowanie zbyt mu zależało jak na zimnego skurwiela. - A zespół? Jakiś koncert w najbliższym czasie? Bo w sumie miałem wbić na ten ostatni, ale wolałem się nie pokazywać, jeszcze by mnie któryś z was pobił - uśmiechnął się złośliwie, upijając łyk piwa.

Wzruszył ramionami, nie za bardzo wiedząc, co powinien powiedzieć. Owszem, fakt rozpadnięcia zespołu nie był za fajny, nawet nie chciał sobie wyobrażać, jak czuje się Twist. Blind Darkness było przecież dla niego całym życiem, w każdym razie  Markovich zawsze odnosił wrażenie. No ale cóż, shit happens, trzeba żyć dalej.
- Ale, Twist, wszystko w porządku? Nie wyglądasz najlepiej... - mruknął, gestem wskazując na jego policzek.

Westchnął przeciągle, wpatrując się w niego z wyrzutem. Tak, James potrafił być wrzodem na dupie z tymi swoimi wszystkimi problemami i najchętniej zostawiłby go z nimi, ale jakoś nie potrafił. Dzieliła ich przeszłość i chcąc, nie chcąc, ciążyła na nim odpowiedzialność.
- Na prawdę masz mnie za skończonego idiotę? - przygasił peta w popielniczce, omalże jej nie przewracając. - Wiesz, co sądzę na temat twojej pracy, to się raczej nie zmieni. Jesteś leniwym kretynem, który skłonny jest przypłacić te pieniądze zdrowiem czy co gorsza życiem. Ale wiesz, twój wybór, nie jestem wolontariuszem z organizacji pomocy zarażonych hivem - warknął cicho, na chwilę się odwracając. - Ale gdybyś potrzebował pomocy, to daj znać. Coś się wymyśli.

- Tak, faktycznie! No to kurwa zwracam honor – warknął bez zastanowienia, wpatrując się w niego z wściekłością. – Tylko rzeżączka… A co to dla ciebie?! Wobec takiego argumentu możesz spokojnie pieprzyć się dalej. Śmiało, nie przeszkadzaj sobie, nie mam zamiaru dalej prawić ci kazań – na chwilę spuścił wzrok, skupiając uwagę na jakże interesującej ramie fajek. Westchnął przeciągle, kiwnął głową, odpalił szluga. Cóż innego mu pozostało? – Ciekawe tylko czy to samo powiesz jak będziesz zdychał na krawężniku. Ale wiesz, przecież kurwa wszystko w porządku, wszyscy zdrowi! – zaciągnął się mocno, wgapiając się w widok za oknem.