Yaoi of Manhattan

Imię i nazwisko: Oliver Mileen
Lat: 19
Wzrost: 167.7 cm
Waga: 47 kg
Rasa: anioł
Zawód: kelner
Kolczyki: tunele w uszach, jeszcze jeden w prawym uchu, dwa w policzkach, cztery pod dolną wargą
Umiejętności:
magia - 7
uleczanie - 5
siła - 1
wytrzymałość - 2
szybkość - 5

Powiedz mi, mój drogi aniele...

Popatrz na niego. Zwykły nastolatek. Taki spokojny, nieśmiały, dobrze wychowany. Co prawda, wyglądający nieco ekscentrycznie, ale jednak, zwykły nastolatek. Bo i, w dzisiejszych czasach to naprawdę trudno oczekiwać od młodzieży innego wyglądu. Każdy chce się wyróżniać. A teraz, bliżej mu się przyjrzyj, podejdź do niego. Czujesz to ciepło, którym bije? To, że przyciąga do siebie ludzi, to, że zawsze wszystkim pomaga. Wręcz rwie się do pomocy, zupełnie jakby nic złego nie mogło się stać w jego towarzystwie. Czasem, słyszysz nawet, jak niektórzy śmieją się, że niedługo nad jego głową zawiśnie neonowa aureola. Zupełnie, jakby był aniołem...

Proszę, będziesz moim osobistym aniołem stróżem...?

Chcesz, żeby został. Żeby się tobą opiekował. Bo jest taki niewinny, że czasem wydaje się to nawet śmieszne. Ucieleśnienie niewinności. Nie rozumie sprośnych żartów, czy aluzji. Wszystko bierze do siebie i rozumie dosłownie, nie mogąc pojąć, czemu ludzie rozmawiają ze sobą tak niezrozumiałym językiem. Anioł, który został zesłany na ziemię, by chronić ludzi przed wpływami z podziemi. Nie bardzo mu ta rola odpowiada, bo wie, że i tak nie zdoła nic zrobić. Może powstrzymać kilka katastrof, jednak nie zdoła przecież powstrzymać całego piekła. Słaby z niego anioł, nie potrafi posługiwać się swoimi mocami, nie potrafi ich wykorzystywać, po prostu sprawia mu to kłopot. Bardziej przypomina zagubionego, młodego dzieciaka, niż anioła, który ma pomóc Nowemu Jorku. Aj, Gabrielu, czemu go tam wysłałeś?

Aniele, zaufaj mi...

Oliver zdecydowanie należy do tych niskich, chudziutkich chłopaczków, którzy próbują ukryć widok swoich kości pod obszernymi koszulami i ogromnymi swetrami, które noszą. Na jego twarzy zawsze widnieje uśmiech, niemalże promieniuje tą swoją dobrocią. I choć w niebie włosy miał jasne, niczym mleko, zupełnie zmienił swój wygląd. No, pomijając budowę ciała, bo nawet tam nie należał do najsilniejszych. Zresztą, przecież w niebie nikt ze sobą nie walczył, więc nawet nie miał jak nabyć tej swojej magicznej siły, wytrzymałości umysłu. Posiada parę brązowo-szarych oczysk, które tak naprawdę, w każdej sytuacji wyglądają zupełnie inaczej. Jego oczy ciemnieją, gdy tylko ktoś go obrazi, bądź też sprawi mu przykrość. Jaśnieją, gdy się czymś bardzo ucieszy, badź też spotka kogoś, kogo dawno nie widział. Z Olivera jest takie urocze chucherko, po prostu. Wszyscy od razu chcą go wykorzystać, wykorzystać tą jego ufność i niewiedzę.

Oliverze, obroń mnie przed złem tego świata...

Co też może się kryć w tej niewinnej główce? Sam się przekonaj. On i tak ci zaufa. A później, będzie on płakał. Bo go wykorzystasz. Oszukasz. A Oli nie będzie umiał sobie z tym poradzić.

Ostatnio edytowany przez Oliver (2012-05-27 15:32:11)