Yaoi of Manhattan

Nie odpowiedział w żaden sposób na to nietypowe powitanie, którego na dobrą sprawę nie można nawet przecież było nazwać powitaniem. Złapał za drzwi, na wszelki wypadek, gdyby chłopak miał zamiar udaremnić mu dostanie się do wnętrza mieszkania. Zdawał sobie sprawę, że James się go nie spodziewał. Nic go to jednak nie obchodziło.
- Mamy chyba parę spraw do obgadania, nie uważasz? - ton jego głosu był suchy i z pozoru pozbawiony jakiegokolwiek wydźwięku. Prawda była jednak taka, że póki co na siłę starał się tłumic w sobie pewne instynkty. Nie pytając o pozwolenie, wszedł do środka. - Zamknij drzwi. - to był nakaz, nie prośba.

Jeżeli chłopak jeszcze nie zdawał sobie sprawy w jaki sposób będzie przebiegała ta rozmowa, z pewnością zaraz przekona się o tym na własnej skórze.
- Ale zrozumiesz. - mruknął, a potem zrobił dwa kroki w jego kierunku. Bez uprzedzenia złapał go za obramowanie koszuli. Nie pomógł nielichy wzrost Jamesa. Davis był prawdziwym, cholernym niedźwiedziem, wielkim i ważącym tyle co młody lew. Z łatwością uniósł go na dobre pare centymetrów od ziemi, a potem z impetem pchnął na pobliską ścianę, nadal nie puszczając.
- Wygodnie? - warknął, nachylając się nad nim, tak, że ich twarz dzieliło teraz zaledwie kilka centymetrów. Maxwell sprawiał wrażenie dzikiego zwierzęcia, drapieżnika, który właśnie dopadł ofiarę. Jego rysy były ostre jak brzeszczot.

Kiedyś, może rok temu, te blizny i siniaki na ciele chłopaka powstrzymałyby Maxa, zahamowały jego nieuzasadniony gniew i frustrację. Teraz jednak w dziwny, niezrozumiały sposób jedynie spotęgowały wściekłość, która i tak niemalże już w nim buzowała. Przyciągnął go do siebie jeszcze bliżej i ponownie pchnął na ścianę.
- Gówno mnie to obchodzi. A teraz słuchaj uważnie szczeniaku, bo powiem to tylko raz i nie zamierzam się powtarzać. - warknął, wciąż zaciskając palce na materiale jego koszuli. - Jeśli jeszcze raz zobaczę cię w pobliżu Lucyfera, jego domu, albo pracy, jakiegokolwiek miejsca w którym się znajduje, ukręcę ci łeb. Zajebie cię, dotarło? Zapierdolę jak psa.

Na moment zastygł w bezruchu, jak gdyby przetwarzając w umyśle słowa chłopaka.
- W porządku. - wypuścił go, rozluźnił uścisk dłoni i cofnął się o krok. Max, jakiś ty naiwny i łatwowierny. Czy życie nie zaserwowało ci już wystarczającego kopa? Kiedy wreszcie nauczysz się, że słowami nie wygrywa się wojen...
- Porozmawiamy inaczej... - cios jaki mu wyprowadził był czysty i szybki, z rodzaju tych, które miały na celu wyprucie z płuc powietrza, udaremnienie oddechu.

- To nie musi się tak skończyć, James... - grzbietem dłoni przetarł spierzchnięte wargi, bez skrupułów przyglądając się kulącemu pod ścianą chłopakowi. Przypominał mu teraz małego, upierdliwego insekta. Robaka, którego mógł z łatwością zgnieść.
- Wystarczy, że to powiesz. Że usłyszę z twoich ust "nigdy więcej nie spotkam się z Lucyferem". - oznajmił, wciąż tym samym, beznamiętnym tonem.

- Powtarzasz się, a nie to chciałem usłyszeć. - kolejny cios wymierzony zostaje w splot słoneczny. Następny wyciskacz oddechu, jeszcze bardziej skuteczny niż poprzedni. Max pochyla się nad chłopakiem. Jego ton wciąż przypomina nóż, tnący powietrze jak brzytwa skórę. - Pracę można zmienić. Gorzej z twarzą. - mruczy, nie odrywając od niego spojrzenia. - Rób to, do czego stworzyła cię natura. Jesteś dziwką, więc zarabiaj jak na dziwkę przystało. - chwycił go sztywno za włosy, odrywając twarz od podłogi.

Gdyby nie fakt, że Maxwell kucał, chłopakowi z pewnością nie udałoby się go przewrócić. Wylądował jednak na podłodze na jeden, krótki moment rzucając mu spojrzenie pozbawione emocji. Potem, jak na zwolnionym filmie, jego twarz wykrzywił opętańczy grymas, nieporównywalny z niczym innym. Pękła cienka nic, oddzielająca Davisa od granicy szaleństwa. Zerwał się i po raz kolejny chwycił Jamesa za włosy, szarpnąwszy mocno, pchnąwszy na ziemię. Potem kopnął go, raz, drugi, trzeci... Nie przebierał w środkach. Chciał wreszcie usłyszeć od niego te słowa, ale pełne agonii jęki mogłyby w jakiś sposób je zastąpić.
- Jesteś.... dziwką... jeśli jeszcze raz... zbliżysz się do niego... - warczał, w przerwach pomiędzy kolejnymi kopnięciami. - ...zabije cię...