Yaoi of Manhattan

-I pchły, strasznie się wiercisz - skwitował, patrząc na niego uważnie.
I po co miał w pomieszczeniu kaptur? To raczej było dziwne. Przez myśl przyszło mu, że może nie chce pokazać głowy. Tylko czemu nastolatek nie chciałby pokazywać włosów? No tak... Kiedy był w sierocińcu, jednemu chłopakowi wygolono kobiece piersi. Nie zdejmował czapki, dopóki nie odrosły mu włosy. Wtedy Jesse doszedł do wniosku, że obcuje z idiotą. W końcu można było ściąć je całe. Odrastać będą tak samo, a na ulicach i tak częściej spotyka się łysych niż takich z cyckami na głowie.
Jesse jako ciekawski i wścibski osobnik, nie mógł sobie odmówić kolejnego kroku. Jednym szybkim ruchem pociągnął za jego kaptur i ściągnął go. Zmrużył oczy, jakoś nie mogąc dowierzyć w to, co zobaczył. No, do cholery jasnej...

Jesse nie zmrużył oczu ze zdziwienia. Jesse zrobił to, bo nie mógł uwierzyć, że obojętnie gdzie się pojawi, trafia na kogoś ze świata nocy. Nie dał jednak poznać po sobie, że wie więcej niż niejeden śmiertelnik. Chłopak nie powinien wiedzieć o jego drugim zawodzie, którego raczej do akt mu nie wpiszą. Bycie łowcą wiązało się z ryzykiem, dlatego tym razem też musiał je podjąć.
-Czym są kotołaki? - zapytał po chwili, zwężając usta. Musiał grać. To nic, że przecież doskonale wiedział czym są te stworzenia. Pozory w końcu potrafiły mylić, a Jesse musiał sprawiać wrażenie kogoś kompletnie nie obeznanego ze światem nocy. Sam w tym czasie schylił się nieznacznie, by dosięgnąć swojego buta. Mogłoby się wydawać, że chce go po prostu zdjąć, jednak on wcale tego nie zrobił. Nogi mógł mieć niesprawne, ale umysł jasny, a dłonie piekielnie zwinne. Jednym szybkim ruchem wyciągnął z buta, tkwiący tam w ukryciu nóż, by kolejno wbić go w serce chłopaka, przekręcając na bok. Wiedział, że zaraz straci równowagę i spadnie na ziemię, bo w takiej pozycji, opierając się jedną ręką o stół, drugą trzymając nóż wbity w serce kotołaka, nie mógł zbyt długo wytrzymać. Wiedział jednak, że chłopak żyje. Ostrze wcale nie było srebrne więc jedynie poboli go trochę i zatrzyma tu na jakiś czas. Góra pół godziny. Co w sumie nie było takie złe, bo ty dostać się do piwnicy, potrzebował jakichś trzech. Odepchnął się od stołu, by w końcu wpaść rękoma na wózek. Podciągnął się na nim i usiadł.
-Poczekaj tu na mnie koteczku, zaraz wrócę z niespodzianką - powiedział spokojnie, po czym pojechał w stronę swojej specjalnej piwnicy.

Jesse syknął, czując pazury wbite w rękę. Wyszarpnął się, ignorując ból i pojechał w stronę piwnicy. Kroki chłopaka wcale nie były takie bezszelestne po tym nożu, dlatego od razu zorientował się, że idzie za nim. Otworzył drzwi, a kiedy przekroczył próg, zamknął je na klucz. Jedną rękę zanurzył w odpowiedniej szufladzie i wyjął z niego glocka ze srebrnymi kulami. Położył go siebie na kolanach, po czym ściągnął z siebie koszulkę. Schylił się i wyciągnął z szafki kamizelkę kuloodporną. Dziwić się, że mieszka w takiej noże jak każde pieniądze wydaje na broń i wyposażenie! Jego kolejna była w sumie całkiem pokaźna, a jedyna kamizelka, która mogła go ochronić, robiona na zamówienie, chroniąca przed większością kul. No i rzecz jasna innymi pierdołami, które wymyśliła ludzkość. Założył ją na siebie, po czym znów narzucił koszulkę, ukrywając ochronę. Przeładował broń, dodatkowo nóż ze srebrnym ostrzem wsadzając do buta. Wycelował w drzwi. Jeżeli chłopak był za nimi, właśnie oberwał kulką.

[Nawala niestety i nie wiem co z nim zrobić...]

[Mam najnowszą i już to zrobiłam. Dupa, nie działa oO]
Jesse zmarszczył brwi, słysząc szuranie po drugiej stronie drzwi. A kiedy podjechał, by je otworzyć, okazało się, że jest to niemozliwe. No kurwa mać, co to niby miało znaczyć? Rozmasował sobie skronie, szukając jakiegoś pomysłu. Potrzebował wyjścia, a jedyne, co przyszło mu do głowy to kompromis.
-Dobra, ja cię nie zastrzelę, a ty odsuniesz to draństwo - krzyknął w jego stronę, uważając że to uczciwa propozycja. Poza tym, z piwnicy miał jeszcze jedno wyjście, ale zanim jakimś cudem udałoby mu się dostać do okna i jeszcze przez nie wyjść, pewnie straciłby dużo energii jak i czasu. No i wózek. Potem raczej miałby niezły problem z dostaniem się tutaj z powrotem. Lepiej było próbować negocjacji. Niestrzelanie było chyba całkowcie uczciwie, prawda?
Jesse walnął pięścią w drzwi, oczekując jakiejś odpowiedzi. Jakby na potwierdzenie swoich słów zablokował glocka, po czym uniósł brwi. Oczywiście kotołak, nie mógł tego zobaczyć, jednak mężczyzna już po prostu musiał czasami zrobić jakiś ruch brwiami. Tak się definiował. Co do dźwięku zablokowywania, był pewien, że ten go usłyszał. W końcu był w połowie kotem, więc jego węch, słuch i inne pierdoły powinny być bardziej rozwinięte niż u ludzkości. No, zdanie, Jesse'a.

-Daj spokój i wypuść mnie - powiedział, krzyżując ręce na piersi. W ten sposób nic nie wywojują. Jedynie narobią sobie obaj problemów, niepotrzebnie denerwując się jeden na drugiego. - Jestem kaleką, trzymanie mnie w zamkniętych pomieszczeniach jest nielegalne!
Wątpił by była to prawda. Chociaż przetrzymywanie kogokolwiek w zamkniętych pomieszczeniach było nielegalne więc może jednak prawda? W końcu kalecy mogli więcej, więcej uchodziło im płazem. Jeżeli tego nie wykorzystać to co niby z tym zrobić, hy? No właśnie. A teraz chciał wyjść z tej cholernej piwnicy. Jeżeli nie tak, to rozpieprzy tę chałupę, ale stąd wyjdzie.
-Zaraz sięgnę po bazookę i zabiję nas obu - powiedział, wcale nie żartując.
[No ja własnie też oO]

Legalne? Bycie kotołakiem chyba samo w sobie nie było legalne, a co dopiero wiadome władzom, co tu mówić o jakimkolwiek napadaniu na nie! Jesse robił tylko to, co było słuszne. Ratował ludzi przed mutantami, przed stworzeniami, które nie powinny istnieć, które były wybrykiem natury albo jakimś chorym eksperymentem. Bezcelowe, bezsensowne, bez znaczenia dla ludzkości, znaczy się prawie martwe. Ostatni krok należał do Jesse'ego. I kiedy tylko mógł, wykonywał go.
Kiedy szafa została odsunięta, Jesse otworzył drzwi i wyjechał z piwnicy. Mierzył kotołaka wzrokiem, co chwilę brwi unosząc bliżej, aż w końcu parsknął śmiechem.
-Cholera, wyglądasz idiotycznie na czubku szafy - zaśmiał się, aż zatrzęsło się jego potężne ciało. Posłał mu pobłażliwe spojrzenie. To znaczyło, ze walka dobiegła końca.

Spojrzał na niego, a potem jak gdyby nigdy nic, odpechnął się od wózka, by, wciąż trzymając się rączek stanąć. Na mniej niż sekundę, ale jednak. Po chwili już opadł na wózek. Kiedy stał miał prawie że dwa metry i robił piorunujące wrażenie. Mimo to, upadł tak szybko, że trochę nie podobał mu się efekt.
-Wyszło mniej imponująco niż podejrzewałem - odparł, posyłając kotołakowi uśmiech, który mógł mówić, że w sumie złość i chęć zabicia go przeszła mu całkowicie. Jesse czasami po prostu za bardzo wierzył, że wszystkie istoty są złe. To wszystko.
-Pewnie, zaraz przyniosę Ci żrący kwas - powiedział, słysząc jego kolejne słowa. Uniósł na niego wzrok,  uśmiechając się bardziej do siebie niż do niego, nie mogąc tego po prostu powstrzymać. Jakby złośliwość była jedyną metodą przeżycia w dzisiejszym świecie. A może była?

Jesse przyglądał się temu stworzeniu z co raz większym zdziwieniem. Kotołak, zachowywał się raczej jak świr na haju niż człowieko-koto-podobne-coś. Skrzywił się, gdy ten wyjął mu z buta nóż. Czy to już nie naruszenie prywatności? Dałby sobie nogi uciąć, że tak. Ruszał jego własność i do tego go dotykał. No, przynajmniej tak mu się wydawało, tyle zarejestrowały jego oczy. Nie poczuł tego. Kiedy jednak ten odsłonił mu koszulkę, uderzył go pięścią w brzuch. Co to niby miało znaczyć? Nie będzie pozwalał, by jakiekolwiek dziwne zwierzę go tu rozbierało, bez względu na to, co chciało osiągnąć.
-Nieuzbrojony? - mruknął, patrząc na nigo, by w końcu prychnąć i pokręcić z niedowierzaniem głową. - A nóż w rękawie ukryłeś dla zabawy, co?