Yaoi of Manhattan

Misiek odskoczył gwałtownie widząc, że ten pan z wózka znowu chce go uderzyć. Położył kocie uszy po sobie, odsuwając się na moment i zamruczał coś niezbyt zrozumiale pod nosem. Dopiero teraz zauważył, że ostrze noża wysunęło mu się spod rękawa bluzy.
- To było na wypadek obrony. - stwierdził. - Poza tym to i tak nie byłoby fair, bo ty miałeś srebrny! - dodał od razu, nie mogąc się oderwać od wąchania pojazdu, a w szczególności łowcy. Był widocznie zainteresowany tą nieszczęsną kamizelką kuloodporną, którą mężczyzna miał pod ubraniem. W sumie nawet ładnie pachniała i wyglądała też nieźle...
Chłopak był nią na tyle zajęty, że nie zauważył nawet jak nóż całkiem wypadł mu z rękawa i upadł na posadzkę.

- No, wyobraź sobie, że łowcom też to bez różnicy, ważne żeby go wbijać gdzie popadnie i w kogo popadnie. - stwierdził tonem godnym urażonej trzylatki.
Sunął nóż po podłodze i naciągnął kaptur na głowę, chowając też ogon, tak zupełnie na wszelki wypadek, żeby czasem nie został "przypadkiem" przejechany wózkiem.
- A ja ci nic nawet nie zrobiłem. - mruknął. - Tylko trochę drapnąłem po ręku, ale to w ramach samoobrony i sam zacząłeś. - dodał od razu, bo normalnie to on muchy by nie skrzywdził, gdzieżby tam.
Przez chwilę krążył w kółko wokół wózka, aż w końcu usiadł sobie za nim stwierdzając, że to będzie w miarę najbezpieczniejsze miejsce do chwili odpoczynku.
- Aż taki jestem zły, że chciałeś się mnie pozbyć? To nie moja wina, że jestem kotołakiem...

- Gdybym miał rozumować tak jak ty, to wolałbym nie wiedzieć z kim musiała spać twoja mama, żeby cię spłodzić, ty wredny egoisto jeden ty.. - burknął obrażony, bo facet nie miał prawa obrażać jego mamy, nawet jeśli ta wzięła rozwód z jego ojcem i teraz smażyła dupę ze swoim fagasem na słońcu, na Majorce. To nie powinno go wcale obchodzić, podobnie jak to, z kim, gdzie i kiedy spała. Może jeszcze powinna mu się spowiadać w jakich pozycjach, co? Phie!
Kotołak natomiast znalazł jakże interesujące zajęcie w postaci przyglądaniu się kołom wózka. Śrubki tak korciły, żeby je odkręcić i się pobawić...
- Nie masz jakiejś włóczki?

- Z człowiekiem, ale jakim? Wrednym, złośliwym, niedobrym, aroganckim i nie wiadomo jakim jeszcze. - fuknął. Czasami ludzie naprawdę go denerwowali. Szczególnie działało mu na nerwy jeśli ktoś wypominał mu to, że jest kotołakiem. Przecież to nie jest jego wina. On mimo szczerych chęci nic nie mógł zrobić z kocimi uszami i ogonem.
- Kocimiętka, jest taka mrrr... jednak nie mogłem jej ostatnio nigdzie znaleźć.. - stwierdził z pokrzywdzoną minką. - Wyglądasz mi na normalnego faceta. Większość normalnych facetów miałaby włóczkę. - mruknął, przypatrując się rozmówcy.
- Powiedziałeś, że pozbywasz się wszystkiego, co ci się nie podoba.. - przysunął się bliżej do mężczyzny. - Ja ci się nie podobam? Dlaczego? Jestem brzydki? - spytał. - A jakbym nie miał kocich uszów i ogona, to już bym ci się podobał?

Michael posiadał w domu cały kosz włóczek, gdzie potrafił schować się i udawać martwego. Ostatnio był to jego sposób na odstresowanie, a gratis nikt do się nie czepiał, skoro nigdzie nie było można go znaleźć. Czasem kocia natura się przydawała i dodawała uroku, chociaż przemiany w kota były dla Miśka męczarnią i zmieniał się, kiedy naprawdę sytuacja tego wymagała i nie wiedział gdzie w związku z tym ręce włożyć, jak uciec, nie wydać, że jest "wynaturzeniem" i "mutantem", jak ładnie określił do Jesse.
- Charakter mam mimo wszystko zbliżony do ludzkiego. - stwierdził, przeciągając się lekko.
Jako, że siedzenie w kapturze nie było zbyt wygodne, to Misiek ściągnął go i spojrzał na mężczyznę na wózku przezornie, jakby ten miał wstać z wózka, zaczepić sobie jakąś niszczącą psychikę wściekle czerwoną pelerynę, a potem rzucić nim o ścianę i patrzeć gdzie leci.
- Szkoda, że jesteś łowcą. Poza tym męczysz się, a magowie mogliby dać drugie życie twoim nogom, ale zaczekaj! Niech zgadnę, wiesz o takiej opcji, jednak z pewnych powodów nie przyjmujesz jej do wiadomości. Hmm, no i wtedy pośrednio też byłbyś wynaturzeniem.

- Cham. - podsumował tylko zachowanie tego kogoś, kto pozbawił mężczyzny możliwości poruszania się o własnych nogach. Takim osobom powinno się robić to samo, co oni robili swoim ofiarom, chociaż Jesse na ofiarę w żaden sposób się nie nadawał, bo pomimo narzuconych trudności jakoś dawał sobie radę. Misiek nie dość, że był żywiołowy, wszędzie było go pełno i nie potrafił usiedzieć w miejscu kilku minut, to jeszcze miał w sobie pełno optymizmu, ale zapewne nie podołałby takiemu wyzwaniu. To byłoby dla niego za dużo przeżyć, stresu, a przede wszystkim nie mógłby zrozumieć jak tak łatwo dał się podejść i wplątać w intrygę.
- Podziwiam cię, wiesz? Ludzie powinni brać z ciebie przykład i jakoś nie mam ci tego za złe, że mówisz źle o innych rasach. - stwierdził, chociaż w duchu nadal uważał, że ta nienawiść jest odrobinę bezpodstawna, bo taki Misiek był niewinny, a jego też się karało, w dodatku za nic. To nie jego wina, że miał kocie uszy i ogon, a poza tym czy wynaturzeniem można było nazwać osobę czarnoskórą, lub Azjatę? Gdyby brać pod uwagę defekty urody i tym podobne, to każdy byłby wynaturzony na swój sposób.