Yaoi of Manhattan

Luka spojrzał na chłopaka jeszcze nieco zamyślony, jemu nie dokuczało zaspanie, był przyzwyczajony do porannego wstawania, szczególnie że do szkoły lubił chodzić okrężną drogą, ale każdy ma swoje dziwactwa.
Michael, młodszy, czepliwy i znacznie bardziej hałaśliwy niżeli Luka, dlatego też miał ochotę wznieść oczy ku niebu słysząc przeciąganie samogłosek.
Nie wymusił na sobie uśmiechu, nigdy nie starał się zachowywać tak jak po nim oczekiwano, a na dodatek dziś był piątek, czyli dzień w który zaraz po szkole pędził do sklepu muzycznego i nudził się tam aż do zamknięcia. Lepsze to niż plany jego rówieśników - chlanie na umór.
Kiwnął Nixonowi głową na powitanie.

Zastanowił się chwilę na odpowiedzią, marszcząc nieznacznie brwi, nigdy nie potrafił zapamiętać swojego planu zajęć.
-Do piętnastej - odpowiedział po chwili milczenia, nadal nie będąc pewnym czy ma racje, trudno, najwyżej zapyta kogoś ze swojej klasy, która to siedziała teraz w rządku z książkami do chemii, ach, nie ma to jak motywujące do nauki widmo sprawdzianu.
Roztarł swój kark kontemplując piękno ściany, nie patrząc na swojego rozmówce, przez co niektórzy mieli wrażenie że nie słucha.
Wolałby zamiast do pracy iść do mieszkania i połaskotać smyczkiem struny skrzypiec. Chociaż sklep muzyczny nie był niczym tak nieskończenie złym, ale ten był raczej mało popularny.
-Jakieś plany na czas po lekcjach? -zapytał, tak po prostu.

-Szczerze, jeśli o mnie chodzi to większość mojego czasu jest zajęta po lekcjach, łącznie z dniem dzisiejszym - wypowiedział.
Mógłby nie pracować, przez prawie trzy wieki życia zdążył nagromadzić całkiem sporo dóbr, mógłby też nie chodzić do szkoły, bo wiedział już większość rzeczy o których się teraz uczył. Ale nie starzejąc się jakoś musiał zagospodarować swój czas.
Luka nie miał problemów z towarzystwem, bo jego osoba po prostu przyciągała do siebie ludzi, jakby był magnesem. Dlatego też nigdy się nie nudził, nawet kiedy miał dzień wolny, taki jak niedziela dla przykładu.

Ostatnio edytowany przez Luka (2012-06-02 13:50:31)

Och, Luka wszystko czuł, był stosunkowo wrażliwy na aury i stworzenia je posiadające, kiedyś tam Michael musiał wykazać się geniuszem i wpaść na to że, tylko w pewnym, konkretnym sensie, Luka i on są podobni.
-Żeby zająć czas - odpowiedział. Żyjąc prawie dwa wieki nauczył się iż dni,tygodnie, miesiące i lata mijają szybciej gdy ma się jakieś zajęcie. Kiedyś podróżował, miał w planach do tego wrócić, ale wypadało najpierw, po raz chyba trzeci, skończyć edukację, nadal wyglądając na te swoje osiemnaście lat, może trochę mniej, zależy kto spojrzał na niego i kto oszacował jego wiek na podstawie wyglądu. Prawda była taka iż był stosunkowo młody.