Yaoi of Manhattan

-Wiem - powiedział z nadzwyczajną wręcz lekkością w pierwszej chwili nawet nie patrząc na chłopaka, dopiero po chwili zwracając uwagę na niego. Wziął głęboki wdech uśmiechając się błogo, tak jak uśmiechał się tylko będąc sam lub do wybranych tylko osób.
Przysiadł obok chłopaka na gzymsie i pochylił się by spojrzeć w dół, na nieznanych mu, nieznaczących nic ludzi. Spojrzał na nieznajomego kątem oka, czując od niego swoistą magiczność. Kącik jego ust ponownie uniósł się ku górze.
-Jestem Luka - przedstawił się jak gdyby nigdy nic.

Ostatnio edytowany przez Luka (2012-06-05 17:30:46)

-Mój drogi, nie miałem zamiaru zabić się w tak mało-kreatywny sposób, Bóg za bardzo by się z tego radował - wypowiedział po prostu. Jakby mówił to już wiele razy. - Poza tym, nie sądzisz że jestem na to za młody? - zapytał odwracając twarz w stronę rozmówcy i robiąc niewinną minkę przez którą wyglądał na może piętnaście lat, poza wzrostem rzecz jasna.
Istna kpina, zabić można się w każdym wieku.

Luka, co zabawniejsze mógł latać, dosłownie, jednak i z tej możliwości nie korzystał tylko dlatego iż była odziedziczona po ojcu, jak wiele innych rzeczy które potrafił. Nie zareagował specjalnie na gest ze strony nowopoznanego, jedynie zamrugał kilkakrotnie.
-Koniec nieprzyjemnych tematów - oświadczył po prostu. Kilka kosmyków opadło mu na twarz przez wcześniejszy ruch Danny'ego. -Kim jesteś? -zapytał po prostu.

Wykonał teatralny przewrót oczyma, uśmiechając się nikle.
-Nie o to mi chodziło - stwierdził. - Chodziło mi o tym czy jesteś żywiołakiem, magiem, czy tam innym stworem - wypowiedział wzruszając ramionami.
Dziewiętnaście lat... jeśli tyle rzeczywiście Danny miał to w pojmowaniu Luki był bardzo młody, ale co miałby powiedzieć prawie dwustu-latek żyjący w świadomości iż niektórzy mają i kilka tysięcy lat.

-Nefilimem - odpowiedział. - Syn anioła i śmiertelniczki - wyrzucił z siebie słowa tonem nieco znudzonym, jakby powtarzał to już setki, a może i tysiące razy. - Ja nie używam jakichkolwiek z odziedziczonych umiejętności, a przynajmniej unikam teko - powiedział, jednak słysząc wzmiankę o nauce maga.
Spojrzał na Danny'ego obdarzając go nikłym, przyjacielskim uśmiechem, dochodząc do wniosku iż Nowy Jork jest wprost pełen magii.

Luka nie wiedział jak zareagować na swoje ciało dotykające kogoś obcego. Bo i zazwyczaj unikał kontaktów cielesnych, co nie znaczyło iż nie korzystał z uroków człowieczeństwa. Nawet nie skomentował tego jego, zbyt ufnego jak na Lukę, zachowania.
-Możemy stąd iść, mieszkam w tej kamienicy - wypowiedział, wzruszając leciutko ramionami.

Luka miał zamiar żyć jeszcze długo, więc i z życia korzystał z umiarem.
Wstał na równe nogi i pomaszerował przodem prowadząc chłopaka do swojego mieszkania, niewiele musieli przejść, ponieważ chłopak mieszkał na najwyższym piętrze. Oczywiście schodzenie i wchodzenie po schodach było dość uciążliwe, ale można to uznać za swoistą dawkę ruchu.
Kiedy znaleźli się w mieszkaniu obojgu ukazał się widok dość zwyczajny. Kolory były utrzymane w brązach i odcieniach kremowych.
-Chcesz czegoś do picia? - zapytał, przechodząc do swojej salono-kuchni.