Yaoi of Manhattan

Misiek w tym momencie wyglądał jak naburmuszone dziecko. Złapał Jamesa za ramiona i potrząsnął nim, jakby to miało zawrócić chłopakowi rozum.
- Nie Miśkuj mi tu do ciężkiej cholery! Sprzedajesz się? Nie masz pieniędzy? Pewnie się wplątałeś w długi, skoro zaczynasz z takimi typami. Echh.. Masz więcej tego nie robić, rozumiemy się? - mruknął patrząc mu w oczy. Chwilę potem rozejrzał się wokół i zaczął go ciągnąć na skróty w stronę swojego domu.
- Mogłeś powiedzieć, że masz jakieś problemy. Z przyjemności tego nie robisz, mam rację? - spytał już trochę uspokojony.
Zdenerwował się nie na żarty widząc elfa w towarzystwie takiego faceta. To były chodzące kłopoty. Kotołak zaczął się martwić. Raz udało mu się przerwać cały incydent, zanim doszło do czegoś poważnego, ale następnym razem może już go nie być w pobliżu. Aż wzdrygnął się na samą wizję tego, co mogłoby być potem.

[ Nikt nie jest idealny, każdy pisze jak potrafi. Nie wszyscy muszą mieć do tego jakiś wybitny talent x3 ]

- Zabawa zabawą, seks seksem, ale o chorobach i gwałcie pomyślałeś? - mruknął, nadymając zabawnie policzki. Co prawda buziak go trochę uspokoił, ale i tak był pewien, że elf źle robi. - Dorabiać na prostytucji? Myślałem, że nie zniżysz się do takiego poziomu. - stwierdził z lekkim niezadowoleniem, co nie miało jednak oznaczać, że rozmawiają po raz ostatni. Po prostu Misiek brzydził się takim zachowaniem, tym bardziej, jeśli ktoś miał pieniądze i nie był do takich rzeczy zmuszany. - Czasami naprawdę mam wrażenie, że pomimo wieku to ja tu jestem rozsądniejszy. - dodał, nie ciągnąc już tak Jamesa. Ba! Nawet go przytulił i nie, wcale nie widział w tym żadnych podtekstów, zbereźnych sugestii, czy "pedalstwa".

- Mimo wszystko, martwię się o ciebie. I uwierz, mam duże samozaparcie, więc jeśli tylko będę mógł, to przyjdę i znowu ci przeszkodzę. Nie chcę, żebyś się pakował w takie błoto, rozumiesz Jamie? - mruknął, przymykając lekko oczy. Miał ochotę zamruczeć, co podpowiadała mu zresztą kocia natura, ale mruczenie tak na środku ulicy byłoby trochę dziwne, więc powstrzymywał się. Westchnął cicho i pogłaskał elfa po karku.
- Jak chcesz mnie wpędzić w nerwicę, to zapewniam, że ci się to uda i to w bardzo szybkim tempie. Ewentualnie padnę na zawał ze strachu i będziesz mi stawiał pomnik na cmentarzu. - szepnął, bardzo entuzjastycznym tonem, jakby za chwilę miał zrobić desperacki krok i spróbować popełnić próbę samobójczą za pomocą łyżeczki.
- Ja żądam rozwagi i więcej przytulania. Czuję się niedopieszczony i mam do tego zupełne prawo, jak nie możesz być rozsądniejszy, to chociaż chodź się przytulać. - oznajmił i poprowadził elfa kolejnym skrótem, kiedy wyszli z ciemnych uliczek do domu Miśka zostało zaledwie kilka kroków.

- Na pewno nie w taki sposób popieścić, jak ty to sobie wyobrażasz! Mały, uszaty zboczeniec. - burknął, nadymając poliki niczym urażone jakimś faktem dziecko. Drapanie za uchem było cholernie przyjemne, ale kotołak nie zamierzał mruczeć, ot co! On też raz w życiu może być złośliwy, ma do tego święte, kocie prawo.
- Twoje gadanie i całuski nie uspokoją mojej nadszarpniętej ostrożności. - stwierdził.
Jak zwykle miał problem z otwieraniem cholernych drzwi wejściowych, gdzie zamek zacinał się gorzej niż Windows Vista, ale jakoś dał radę i nawet nie wysypała mu się z ust żadna garść przekleństw, co było można dopisać w kalendarzu jako święto.
Dom był ładnie urządzony, skromnie, ale zarazem nic tam nie brakowało. Misiek nie lubił zbyt wielkiego przepychu, może dlatego, że brat musiał zarabiać i harować ciężko w pracy, żeby potem móc usiąść we własnym mieszkaniu, na własnej kanapie?

Michael pokręcił głową, marszcząc przy tym nos z dezaprobatą.
- Nigdzie nie idziesz, zostajesz. - stwierdził, wciągając elfa do mieszkania. - Oscar ma jak zwykle wrócić później, ale jak go znam, to może wrócić nawet i nad ranem. Ostatnio często mu się to zdarza, a ja wtedy siedzę tak sam w czterech ścianach i kropki na suficie liczę, bo nic ciekawszego do roboty nie mam. Tak przynajmniej będę miał z kim pogadać, do kogo się przytulić, no i gratis będę miał cię na oku. - oznajmił z uśmiechem. - Chcesz się czegoś napić?

Misiek położył uszy po sobie słysząc to o katowaniu kwiatów, oraz o zakazie przytulania. Wcale mu się taki układ nie podobał, bo on lubił się miziać, przytulać, być głaskanym, niewinnym całusem również nie pogardził.
- Nie znam się na kwiatach i zgubiłem gdzieś tę kartkę na której miałem wypisane co ile który kwiat trzeba podlewać i o jakiej porze. Lepiej nie podlewać wcale, niż podlać aż za mocno, żeby zgniły. - stwierdził głośno z kuchni, nieco naburmuszonym tonem głosu.
Wsypał do filiżanki stojącej na spodku odpowiednią ilość liści zielonej herbaty, a potem zalał ją gorącą wodą. Po pomieszczeniu zaczął się rozchodzić aromatyczny zapach.
- Chodź na herbatę, James! - zawołał, wyglądając z kuchni.

- Oj tam, nie przesadzaj. Jak znowu zgubię, to chociaż będę miał dobrą wymówkę, żeby cię do siebie ściągnąć. - stwierdził z nieco złośliwym uśmiechem na mordce. W czasie kiedy elf zajął się herbatą Misiek w spokoju mógł przeczytać tą instrukcję według której będzie musiał podlewać rośliny. - Instrukcję tego, jak myć zęby też mi zrobisz? - spytał nieco rozbawiony. - W sumie przydatna rzecz, przynajmniej nie zapomnę kiedy im wlewać wody, ale trochę to by było męczące, gdybym tak przywieszał na lodówkę karki z przypomnieniami o wszystkim, co powinienem mieć w głowie. Chyba lodówki by zbrakło. Wtedy musiałbym się przenieść na ściany. Wyobrażasz sobie cały dom zaklejony takimi karteczkami?