Yaoi of Manhattan

Zamrugał kilkakrotnie, widząc mężczyznę z przychodni. On również nie spodziewał się zobaczyć go tak szybko. W sumie nie spodziewał się już w ogóle go zobaczyć, bo o Diego bardzo łatwo było zapomnieć, mimo że w jego pamięci pozostawano na długo. Nie miał o to jednak zbytniej urazy.
-Nie da się ukryć, że to dość niespodziewane - powiedział, uśmiechając się delikatnie kącikiem ust. Mimo wszystko, było to miłe spotkanie, a takie rzadko przejawiały się w jego zyciu.

-Dziś kończyłem dość szybko - przyznał, pocierając o siebie dłonie. Wcale nie było mu zimno. Jako wampir nie odczuwał chłodu. Mimo to, bezczynność mu nie służyła, więc lepiej było chociażby potrzeć te cholerne dłonie. Lepsze to niż nic. Uśmiechnął się do mężczyzny, ruszając powoli w obranym przez siebie wcześniej kierunku. Stanie w miejscu raczej nikomu jeszcze nie przyniosło nic dobrego.

Nie chciał, żeby tak wyszło. Wcale nie uważał towarzystwo za coś złego. Dawno nie miał nikogo z kim mógłby normalnie porozmawiać, więc byłoby to miłe pod wieloma względami. Zatrzymał się, by uniesć kącik ust.
-Myślałem, że ruszysz za mną - powiedział odrobinę rozbawiony. Rzeczywiście, spodziewał się, że po prostu razem ruszą w jakimś kierunku czy to na spacer, czy gdziekolwiek indziej.

-Zawsze można znaleźć sobie jakiś cel - powiedział, patrząc na niego, nie zmieniając wyrazu twarzy. Mężczyzna miał coś w sobie, trzeba było mu to przyznać. Czarował i to całkiem nieźle.

Przewrócił rozbawiony oczami, słysząc jego uwagę. No tak, to się rozumiało samo przez się.
-Zaprosiłbym Cię do siebie, ale chyba nie mam gorącej czekolady - przyznał, wzruszając ze skruchą ramionami. Był ciekawy jak to wszystko się rozwinie.

Uśmiechnął się znacząco, słysząc jego pytanie.
-Kawę. Herbatę. No i alkohol - powiedział. - Czy coś z tego Ci odpowiada? - zapytał zaczepnie.

-Dobrze, a więc... - tu, teatralnie nabrał wiecej powietrza do płuc, jakby sie stresował. - Jestem Diego Malave - odparł, wyciągając w jego stronę dłoń. Na hinduskich powitaniach nie znał się zbytnio, jednak wyciągnięta dłoń mówiła sama za siebie i nie była chyba zbyt obraźliwym gestem w stronach, z których pochodził Aza. Oby. - A teraz, chciałbym zaprosić Cię na herbatę, co ty na to?