Yaoi of Manhattan

[kocham ryzyko xD choć nie wiem czy mi to na dobre wyjdzie...]

Gdyby potrafił zapaść się pod ziemię, zniknąć, uniknąć wzroku mężczyzny... z pewnością już dawno by to zrobił. Cho.lera, dlaczego magia nigdy nie działała, tak jakby sobie tego życzył? Niespecjalnie zdziwił się, że facet jest mocno wyprowadzony z równowagi. Sam również pewni byłby wściekły.
- Nie mam pojęcia - odpowiedział, kiedy w końcu odzyskał wzrok. - Chciałem naprawić szkodę... a on po prostu wybuchnął - mruknął, wzruszając ramionami. Cofnął się o krok tak dla swojego własnego bezpieczeństwa, choć podejrzewał że na niewiele mu się to zda.

[no nic to, zobaczymy co z tego wyniknie ^^"]

Zachował spokój, choć przyszło mu to z pewnym trudem. Zdawał sobie sprawę, że jego myśli zaczęły krążyć przy utrzymywaniu naturalnego oddechu. Może zbyt naturalnego. Obserwował jak ogień obejmuje dłoń nieznajomego nie robiąc mu najmniejszej krzywdy. Płomienie tańczyły wokół niej niczym uwodzące tancerki. Zjawisko doprawdy godne podziwu, ale nie w tym wypadku. Do Ryu dotarło, że trafił gorzej niż mógł sobie to wyobrazić.
- Nie wiem - powtórzył cicho. - Nie umiem się tym posługiwać. Po prostu go dotknąłem - wskazał na płonący samochód. - Mogę spróbować jeszcze raz - zaproponował tym razem jednak nie ruszając się z miejsca. - Może uda się go naprawić - zagryzł dolną wargę i zakasał rękawy kurtki. Odetchnął dwa razy i skoncentrował się na samochodzie. W myślach prosił o wodę i ta się pojawiła... zalewając całkowicie samochód oraz jego właściciela. Nie taki efekt chciał uzyskać.
- Tak... to ja chyba będę już szedł - zaproponował robiąc znów kilka kroków w tył.

Syknął, kiedy uderzył o ścianę budynku, ale nie próbował się wyrywać, bo i tak by mu nic to nie dało. Facet miał zdecydowanie inny poziom niż on. Poszukał w jego oczach jakiegoś ratunku, ale nic takiego tam nie znalazł. Westchnął ciężko.
- To wiem, od kiedy zapalił się samochód - zauważył pozornie spokojnie. - Nie mówisz mi nic nowego... - dodał po chwili i zwilżył wargi językiem, bo jakoś tak zaschło mu w gardle. - Ale może chciałbyś zrobić wyjątek... i... nauczyć mnie jak kontrolować to cholerstwo, wtedy z całą pewnością nie będziesz miał więcej problemów... ze mną przynajmniej.
Miał tupet, ale skoro i tak nie mógł znaleźć wyjścia z sytuacji, to przecież gorzej już być nie mogło.

Przez chwilę stracił oddech. Odruchowo uniósł dłoń i zaczął nią uderzać o rękę zaciskającą się na jego gardle. Zdecydowanie nie planował tak szybkiej śmierci. Przynajmniej jeszcze nie teraz i nie z takiego powodu.
- Szkoda - wydyszał, patrząc w oczy właścicielowi samochodu. Wydawało mu się, że odrobinę się uspokoił. - To może... hm mógłbym to jakoś odpracować - jego wzrok przesunął się od mężczyzny do jego auta. - Jakoś... - westchnął.

- Przecież już nawet nie próbowałem proponować odpracowywania pod postacią magicznych zdolności - wymamrotał Ryu mimowolnie oddychając z lekką ulgą. W myślach dopowiedział sobie "którymi, jak wynika na załączonym obrazku, nawet nie warto się handlować...". Naburmuszył się, kiedy tamten stwierdził, że lepiej by niczego nie robił. Nie był znowu aż taki bezużyteczny. Umiał wykonywać wszelkie prace domowe, ponadto miał dryg do pisania oraz umiejętności niezbędne do dorabiania sobie na boku za pomocą komputera. Nie powiedział tego jednak głośno. - Dobra... w takim razie sorry za samochód - machnął ręką w kierunku biadolącego mężczyzny.

[jeszcze spotkanie mu zawalił... nie ma to jak wpaść na pomysł dotknięcie samochodu ^^"]

Nie wpadł na tak głupi pomysł by za nim podążyć. To że mu się upiekło zaliczał do swoich osobistych "cudów". Skoro tak się stało nie należało kusić losu. Dla bezpieczeństwa odczekał aż mężczyzna zniknie za rogiem, zanim ruszył w swoją stronę.
***
Ryu spokojnie i bez większych uszczerbków na zdrowiu przeżył kolejny tydzień, wykonując swoją nudną i rutynową robotę, natomiast w piękną i słoneczną sobotę wybrał się do głównego budynku firmy, której zabezpieczenia miał wyłączyć i zablokować na kilka chwil kolejnego dnia. Chciał upewnić się, czy wszystkie informacje jakie o niej otrzymał były prawdziwe. Założył na głowę kaptur i przez chwilę opierał się o filar budynku, gwiżdżąc pod nosem. Moloch był zdecydowanie większy niż myślał. Do tego miał z całą pewnością znacznie bardziej rozwiniętą sieć zabezpieczeń niż wszystko z czym miał wcześniej do czynienia.

W jednej chwili pomyślał jedynie o swoim powracającym pechu. Wzruszył ramionami patrząc na mężczyznę.
- Ciebie - oznajmił spokojnie. - Pomyślałem, że jednak jakoś muszę ci wynagrodzić ten samochód, ale kompletnie nie miałem pojęcia gdzie pracujesz. Wnioskując po twoim ubiorze odwiedzam duże firmy, szukając - szybkie kłamstwo samo przeszło przez jego usta, choć wydało mu się niezwykle nieprawdopodobne. - A tu proszę... pracujesz sobie w tym molochu. Na dodatek jesteś szefem - puknął mężczyznę w plakietkę widniejącą na jego piersi. - Kawa? - zaproponował decydując się już bardziej nie przeginać struny.