Yaoi of Manhattan

Nie spodziewał się niczego za darmo, choć i tak zdziwił się bardzo, że incydent z samochodem Azazel puścił w niepamięć. W końcu skoro nic za darmo, to czy nie łamał pewnej niepisanej zasady? Nieścisłości z pewnością było sporo, jak w każdym prawie, ale żeby aż do tego stopnia...
Powoli skinął głową.
- Jakie to warunki? - zapytał. Okazja znalezienia kogoś, kto mu pomoże nie zdarzała się od tak. Trzeba było łapać byka za rogi i pchać go do przodu.

- Tak bez marudzenia... - skrzywił się odrobinę. Nie był pewien czy chce wchodzić w taki układ. Nie znosił aż tak bardzo pod kogoś podlegać. - Na pierwszy warunek jeszcze jestem skłonny się zgodzić, ale drugi... - zmarszczył lekko brwi. - Jakoś mnie nie przekonuje - przyznał szczerze. Może handlować się nie umiał, ale przecież wiedział, że nie potrafiłby wypełnić tego warunku.  W końcu znał swój zbyt długi język, który miejscami paplał coś od niechcenia... na przykład po upojeniu alkoholem.

- Zatłuczesz - uniósł lekko brew przyglądając się mu uważniej. Oceniał swoje szanse w obliczu tego co już do tej pory zobaczył. Westchnął ciężko i potarł skronie. - Wiesz myślałem, że składasz mi propozycję, a nie propozycję nie do odrzucenia. Nie sądziłem, że z ciebie jest ojciec chrzestny - westchnął teatralnie. - W takim jednak wypadku byłoby miło gdybym znał twoje prawdziwe imię, a nie przykrywkę - zauważył chłodno.

- Tak, tak - Ryu machnął lekceważąco ręką. - Ale on jest gorszym typem mężczyzny - wywrócił oczyma. - Wcale nie mam wielkiej ochoty mieć z nim do czynienia... eh umowa stoi - westchnął nie mając za bardzo wyjścia. To było w końcu lepsze od nagłej śmierci. Poza tym zanim on stanie się silnym magiem również minie trochę czasu, więc niczym nie ryzykował, przynajmniej w swoim mniemaniu.

Amakusa skrzywił się odrobinę. Nie przypominał sobie, by kiedykolwiek wspomniał coś o swoim adresie, ale uznał że magom pewnie jest to nie potrzebne. A z pewnością już nie tym, którzy wyczuwali jak bardzo śmierdział przez swój brak kontroli.
- Niewiele - wzruszył lekko ramionami. - Potrafię przypadkowo zabić - mruknął nieco chłodniej. Nie lubił tej swojej części, która podczas niekontrolowanych wyładowań zabijała. Wiązki energii jakie wtedy z niego wychodziły były zadziwiająco celne. - Ale robię to nieświadomie... jeśli chcę coś zrobić świadomie... to uhm no tak jak ostatnio... woda gasi pożar ale robi to z wielką pompą...

Zamyślił się na chwilę. Pytań miał co nie miara i ciągle rodziły się w jego głowie nowe, ale powstrzymał się przed tym. Natura dziennikarska dawała jednak o sobie znać.
- W takim razie jesteś oryginalnym upadłym - zauważył w końcu. - Nie dość, że nie zginąłem w tempie natychmiastowym to jeszcze darowałeś mi ten samochód... no i to prowadzi do konkluzji... przed czym się ukrywasz? - zapytał bez ogródek.

Ryu pokiwał w milczeniu głową.
- Nadal nie rozumiem dlaczego wybrałeś sobie akurat mnie, skoro przecież nic nie umiem - założył kosmyk włosów za ucho. - Ale niech będzie... oryginalny upadły - postanowił, że ten przydomek mu pasuje. - Jak mogę się z tobą skontaktować? Tzn... eh jak będzie wyglądała... współpraca?

- Pewnie tak - zgodził się Ryu, znów biorąc do ręki kawę. Upił łyk i odetchnął głęboko. Kokaina potrafiła go uspokoić, co dziwiło nie jednego, ale on nie zwracał na to uwagi. - W takim razie muszę szybko zabrać się za swoją magiczną naturę - wymamrotał. - Lepiej w tym świecie nie zostawać w tyle... musze nauczyć się jakoś bronić.