Yaoi of Manhattan

Usłyszawszy jego słowa, jego wargi mimowolnie wygięły się w nie najprzyjemniejszym uśmiechu. James czasami potrafił go załamać.
- Na lekcjach biologii się wagarowało? - westchnął z nieukrywanym zażenowaniem. Markovich nie tolerował ludzkiej głupoty, nawet tej niezawinionej. - Spokojnie, raczej nie umrzesz, ale choroba nie należy do najprzyjemniejszym. Ale cóż, powinieneś się tego spodziewać. Ryzyko zawodowe, Słonko - wypił łyk piwa, odwracając wzrok i na powrót wgapiając się w Twista. - Ale może znajdziemy sobie jakiś inny temat do rozmowy? Darowałbym sobie pogaduchy o twoim odbycie.

Jego słowa rzeczywiście mogły być raniące, przesadzone, ale Kosma bynajmniej nie miał zamiaru kryć się ze swoim zdaniem. Zawsze mówił wszystko, co mu na sercu leżało, zwykle nie najlepiej na tym kończył. Nie chciał zranić Jamesa, skądże, miał nadzieję, że może tym razem dziwnym trafem uda mu się przemówić chłopakowi do rozsądku. Pewnie jego słowa wiele nie zdziałały, zdecydowanie zbyt nadal mu zależało. Ale jak to ludzie mówią - nadzieja umiera ostatnia.
- Skoro tak chcesz - mruknął, wzruszając ramionami. - Tylko cholera nie wiem, o czym powinienem mówić, chyba tylko o pogodzie. Trochę niezręcznie tak na siebie wpaść, nie sądzisz? - parsknął śmiechem.