Yaoi of Manhattan

Imię i nazwisko: Danny Courtain
Lat: 19
Wzrost: 177.7 cm
Rasa: magik
Zawód: zaczyna studia na medycynie
Umiejętności:
magia - 6
uleczanie - 4
siła - 3
wytrzymałość - 2
szybkość - 5


Nowy York-brudne, hałaśliwe, szare miejsce. Tak to właśnie tutaj zaczął swoje życie, tutaj moja matka Veronica znalazła swoją miłość prawie jej nie potrącając, jest naprawdę kiepskim kierowcom. Paradoks prawda? No, więc, na czym skończyłem? Już pamiętam, zakochali się w sobie na zabój on robił „och” ona „ach” ciąża, szpital, wrzask a także łzy. Urodził się mój starszy brat Max a cztery lata później siedemnastego stycznia dziewięćset dziewięćdziesiątego pierwszego w tej samej brzydkiej dziurze żyłem również i Ja
Danny Courtain

„Czy kartonowe skrzydła zrobią ze mnie anioła?”

Jeszcze nie odstraszony po krótkiej chwili wracasz i stwierdzasz, że potrzebujesz jeszcze kilka informacji. Nie jestem wyjątkowo wysoki mierzę 1,77 w butach. Swoich ulubionych czarnych 20 dziurkowych glanach czy też trampkach. Przesadnie szczupły. Kompletny kościotrup - blady, mający ciągłe cienie przed oczami. Nie dbam o opaleniznę, a zresztą słońce coś nie chce mnie zbytnio ruszać. Na twarzy można zauważyć kilkudniowy zarost. Jakiekolwiek zarysy mięśni potrafię doskonale ukryć pod ciuchami, kochanymi dużymi bluzami, chociaż tak naprawdę nie robię tego celowo. Rozczochrana, brązowa czupryna, o którą także nie stara się dbać. Rzadko można mnie ujrzeć z włosami dokładnie ułożonymi. Moje oczy są koloru brudnego błękitu, które potrafią przyciągnąć człowieka jak magnez. Czasami potrafi to nawet wykorzystać. Nos jak nos i usta jak usta. Nic nadzwyczajnego, przynajmniej ja tak twierdzę.

„Nie jestem inny, po prostu pochodzę z edycji limitowanej”

Było cudownie piękny obrazek, do czasu. Kiedy coś zaczęło się dziać, a osoba, na którą się wściekłem leżała na ziemi. Śmierć przez porażenie prądem. Z moich rąk wydostawały się iskierki, wciąż nie potrafię panować nad swoją mocą, więc jeśli coś ci się stanie, gdy jesteś blisko, no cóż… wybacz.
Teraz to rozumiem, kiedyś było dużo gorzej. Strach, odtrącenie. Ciągle kaptur na głowie chciałem odciąć się od świata.
Kiedy brat usłyszał o tej historii opowiedział mi coś czego jeszcze nie wiedziałem. Kilka różnych fragmentów o naszej niby tak spokojnej rodzinie. Czarodzieje, pewnie kiedyś zaśmiałbym się głośno słysząc to wszystko, ale po tamtym zdarzeniu pokiwałem grzecznie głową i wyjechałem w jakąś dzielnicę NY do wuja, który też potrafił zrobić różne magiczne sztuczki. Ciekawe, stara się mnie nauczyć jak nie zabić siebie ani nikogo innego.

„Przytul mnie! Krzyczę, odpowiada mi tylko głucha cisza”

Jestem jaki jestem, mój charakter bardzo często się zmienia.
Jestem zamknięty w sobie, najczęściej spokojny, lecz niewyspany i poirytowany mogę się zmienić, tak bardzo, nie do poznania. Mam problemy z relacjami międzyludzkimi, lecz po kilku latach z niektórymi potrafię się dogadać na ten swój specyficzny i dziwny sposób. Wyznaję zasadę „Radź sobie sam”, jeśli się nie udaję to trudno. Zazwyczaj nie przyjmuje pomocy ani nie pomagam innym, przynajmniej nie bezinteresownie. Niektóry mówią, że inteligentny ze mnie chłopak. Jestem po prostu oczytany, ciekawy świata, wścibski i irytujący.

„Każdy ma w sobie to coś”

Ostatnio edytowany przez Danny (2012-06-04 21:53:31)