Yaoi of Manhattan

O tożsamości Setha wiedziało nie wiele. Nie które anioły, które częściej widywały go w niebie. Reszta twierdziła, że Mefistofeles jest pod postacią trzyletniego, małego chłopca, syna prawdziwego Mefistofelesa. Ale właśnie o to chodziło Sethowi nadając takie imię swojemu synowi, by ukryć swoje prawdziwe oblicze, nawet jeżeli jego potomek umrze, to nie będzie dla niego wielka strata. Może właśnie dlatego, tak rzadko spędzał z nim czas? Żeby się przypadkiem nie przywiązać? Żeby potem nie było mu go szkoda? Jednak nawet ten czas na to nie wpływał, bo Seth często myślał o swoim synu i troszył sie o niego na swój własny sposób. Natury nikt nie oszuka, nawet najpotężniejsza istota. Lucyfer przecież również dbał o swoje potomstwo, o demony, jednak istoty nocy robiły to w nieco inny sposób.
Seth zawsze przyglądał się uważnie każdemu aniołowi w niebie, poznawał ich słabości, silne strony. Wiedział, przewidywał. Tego dnia miał właśnie zamiar zwieść jakiegoś anioła na ciemną stronę, chociaż zawsze to długo trwało efekt był nieodwracalny. Wypatrzył sobie jednego, dość młodego anioła na ulicy. Znał to, przelotnie, ale znał.
Zastanawiał się jednak, czy ten zna jego prawdziwą tożsamość i nieco się o to obawiał, jednak nie miał zamiaru rezygnować. Podszedł do niego opierając się o ścianę.
-Witaj Aniołku.- mruknął. Musiał przyznać, chłopak był naprawdę ładny.- Caleb, dobrze pamiętam, prawda?- podszedł bliżej wyciągając rękę w zamiarach uścisku dłoni.