Yaoi of Manhattan

Hey ho, let's go!
Przyszedłem, przywitałem się. Mogę iść?

Caleb Clinton, mieszkaniec niewielkiej kawalerki z jadalnią, salonem i kuchnią w jednym, student romanistyki.
Posiadacz kota, deskorolki, kaktusa i puchatych kapciów.  Anioł - podobno. Nikt takich informacji nie posiada, sam zainteresowany
o tym nie mówi. Co dziwne, bo mówi wiele. Wiosen na karku ma wiele. Ile dokładnie, nie pamięta. Problemy z tym
ma od pewnego czasu, co w skutkach bywa tragiczne.

Come Josephine in my flying machine.
Chciałabym lubić ludzi, ale są tak tragicznie głupi, że nie wyrabiam.

Skąd wziął się w Nowym Jorku? Pojęcia nie ma. Kiedyś go zesłali, bo mieli taki kaprys.
Tak im już zostało. Caleb nie nażeka. Żyje mu się dobrze, choć czasami nie może spać przez uliczny gwar.
Poza tym ma wyjątkowo wrednego sąsiada - facet tłucze się po nocach i wciąż pożycza cukier. Jakby nie mógł sobie kupić własnego.
Pomijając jednak te niedogodności losu, życie na Ziemi całkiem mu wychodzi. Czasami tylko zapomina kupić karmę dla kota.
No właśnie. Kot. Vitani ma około roku i jeśli nie je, to śpi. Ma też brzydki nawyk ciągłego przeszkadzania Calebowi w pracy.
Ledwo zacznie coś robić, ta zaraz miauczy, żeby ją pogłaskać, w tej chwili.

You lying, fucking whore. I don't want you anymore.
Wciąż zmagam się ze swoim lenistwem. Czasami myślę: "Powinienem usiąść i nic nie robić czy położyć się i nic nie robić?".

Uśmiechnięty chodzi często, smuci się rzadko - bo i po co? Szkoda mu na to życia (nie, żeby miał przed sobą całe tysiąclecia).
Ciężko go wyprowadzić z równowagi, jeszcze ciężej zmusić do zrobienia czegoś czego Biblia zakazuje. Ale i to się zdarza.
Miewa jednak gorsze dni. Marudzi wtedy gorzej niż pięciolatek, żąda lodów i serialowego maratonu.
Kłamie, bo nie chce zrobić nikomu przykrości. Mówi, że smakuje mu obiad, nowa bluzka leży świetnie, a kolor ścian w sypialni
wcale nie sprawia, że chce mu się wymiotować. Często słyszy, że jest przesadnie miły. No cóż - tak już ma i nic na to nie poradzi.

I want you, I want you so bad.
Powiedzieć komuś "idiota" - to nie obelga, lecz diagnoza.

Niskie to to raczej, jasnowłose i piegowate. Niebieskookie i chude, ale do anoreksji jeszcze trochę mu brakuje.
Na ulicy go nie miniesz, bo odsetek ludzi noszących typowe dla kultury Indii stroje jest naprawę niewielki.
Lubi świecidełka, naszyjniczki i bransoletki z kolorowych koralików. Lubi też puchate kapciuchy, w których nie raz
zdarzy mu się wyjść z domu. Przez zwykłe niedopatrzenie, rzecz jasna. Buźkę ma chłopięcą, włosy zmierzwione - wciąż gubi
grzebienie, biedaczyna. Na oko nie ma nawet 18 lat. Podobają mu się mężczyźni. Mężczyźni, nie chłopcy. Im większy partner,
tym lepszy. Bo można się do tego tulić, można wrabiać w wynoszenie śmieci i w robienie śniadań do łóżka.
No tak... Kościół potępia homoseksualistów. Może dlatego wysłali go na Ziemię? W końcu w gruncie rzeczy dobry z niego dzieciak.

Ting tang, walla walla, bing bang!
Jestem świetny w łóżku: mogę spać całymi dniami.

Magia: 5
Uzdrawianie: 7
Empatia: 4
Wpływanie na samopoczucie innych: 4

Ostatnio edytowany przez Caleb (2012-06-17 12:15:46)