Yaoi of Manhattan

Był widocznie zdziwiony tym, do czego posunął się Lucyfer. Już prędzej spodziewał się po Lucyferze, że ten dla rozrywki powiesi go za jaja nad sufitem sali tronowej, a tu - proszę.. Jaka miła niespodzianka.
- Nie przesadzasz trochę, mój drogi? To tylko podpalenie sierocińca, w sumie nic wielkiego. - stwierdził. Budynek spłonął razem z około setką dzieci będących w środku. Ogień szybko się rozprzestrzeniał, pożerał kolejne pomieszczenia, a młode ofiary pogrążone we śnie były w tym momencie bezbronnym, idealnym celem. Na dodatek pozostawała też kwestia tego, iż w większości nie posiadały rodziców, a rodzina miała ich zwyczajnie gdzieś, skoro pozwoliła, by bachory siedziały w bidulu. Pożar zajął obszar około drugiej trzydzieści w nocy, ale wtedy już było za późno na jakąkolwiek pomoc.
Zarzuty zostały postawione mężczyźnie, który wyszedł niedawno z więzienia za morderstwo, próbę morderstwa i kilka wcześniejszych rozbojów.
Ares dbał, aby wszystko było dopasowane, jeśli mordobicie miało być na większą skalę. Najwidoczniej mu się udało, przynajmniej na to wskazywało zachowanie diabła.
- Cieszy mnie twoje zadowolenie. Chciałbyś jeszcze czegoś ode mnie? - spytał rzeczowo. Nie zwykł lekceważyć Lucyfera, ani słodzić mu zbytnio, pomimo, że byli w dobrych stosunkach. Starał się za to jak najlepiej wykonywać swoje zadania, bo chciał jeszcze trochę czasu pożyć.

- Pamiętam ostatnią imprezę z okazji twoich cholera wie których urodzin, myślałem że po niej nie wstanę. - mruknął z rozbawieniem przyznając się do pierwszego zgonu z przechlania, który miał miejsce już dosyć spory kawał czasu do tyłu.
Ares od zawsze był "sztywny". Przynajmniej jeśli chodzi o usposobienie. Wiedział, że nie został stworzony do zabawy, śmiania się i posiadania rodziny, toteż starał się nie przyzwyczajać do ludzkiego życia. Jedynym co mu się podobało na Ziemi był alkohol. To w nim najczęściej topił niepowodzenia, smutki, to przy nim rozmyślał i ustalał plany kolejnych rzezi, przypadkowych podpaleń, czy większych wypadków.
- Tamta bardzo zapadła mi w pamięć, ciekawe jak z tą będzie. To kiedy ją planujesz? - spytał, bo chciał sobie zrobić luzy w harmonogramie specjalnie na tą okazję.

- Powinienem wpaść. - stwierdził z rozbawionym uśmiechem na ustach. Ares zawsze wpadał, jeśli tylko na imprezie pojawiał się alkohol. Osobiście uważał, że nie był od niego w żadnej mierze uzależniony, ale jakoś tak dziwnie się czuł bez wypicia jakiegoś "naprocentowanego" trunku przynajmniej raz dziennie. Poza tym na imprezy Lucyfera nie sposób było nie przyjść, pojawiali się wszyscy zaproszeni, nawet jeśli niezbyt tego chcieli w głębi ducha. W sumie była to idealna metoda na sprowadzanie do piekła osób z którymi chciało się spotkać, albo pogadać, ewentualnie powiesić za jaja do sufitu i podpalać po kawałku.