Yaoi of Manhattan

[Dobra, Rycz. Założyłam, że oni się znają.]

Seth zdecydowanie nie było typem samotnika. Lubił towarzystwo innych, rzadko przebywał sam. Zawsze ogranizował sobie czas tak, by chociaż raz dziennie z kimś się spotkać. A dlaczego? Bo jest cholerną gadułą. W sumie to gęba mu się nie zamyka i taka jest prawda. Tego wieczoru spotkał się z Aresem. Lubił z nim spędzać czas chociaż nigdy nie był wobec niego szczery, po za tym Ares miał tendencje do tego by ogrywać Setha w karty. No cóż, różnie po za tym między nimi to bywało. Czasem się kłócą, czasem lubią. Oboje są nieobliczalni, więc ich duet był niemal wybuchowy. Ale tym razem Ares zdecydowanie przegiął. Upił się dość mocno i niedość, że śpiewał, to czasem mamrotał coś pod nosem, chwiejąc się, upadając, a Seth nie mógł sobie z nim poradzić. Najchętniej zostawił by go samego na pastwę losu, ale obudziła się w nim ta dobra cząsteczka, która mówiła, że przyjaciela w biedzie nie powinno się zostawiać.
-Ares, do cholery! Ty pijaku!- krzyczał na niego swoim nieprzyjemnym głosem. Starał się go jakoś potrzymywać i przynajmniej doprowadzić do samochodu, bał się jednak, że ten zarzyga mi tapicerkę, a wiedział, że to go wkurzy i Seth będzie musiał mu przysolić.
-Lewa, prawa, lewa, prawa!- stawiał razem z nim kroki. To było straszne. Strasznie upokażające dla Setha.