Yaoi of Manhattan

Lubił obserwować osobniki, które potrafiły okiełznać tę trudną sztukę i posługiwały się magią jakby była ich prawdziwą naturą. Wyglądało to tak, jakby uczyli się jej od dziecka. Teraz kiedy poszkodowany przez niego mężczyzna machnął od niechcenia nadgarstkiem i wszystkie plamy zniknęły westchnął z lekką zazdrością. Na jego uśmiech odpowiedział również nieśmiałym uśmiechem.
- Podobno ćwiczenia w naturalnym środowisku rozwijają zmysł samozachowawczy - odparł. - Ale chyba masz rację, to nie za dobry pomysł... - przyznał szczerze. - Może mógłbym ci jakoś wynagrodzić... - spojrzał na jego czystą koszulę. Chyba nie miał już czego wynagradzać.

Chłopak skinął głową. Wiedział, że wyczuwanie aury było łatwe, ale wciąż zdumiewało go to dlaczego im to wszystko tak łatwo wychodzi. Niemalże błyskawicznie. Zamówił dwa drinki i jeden podsunął mężczyźnie, samemu zabierając się za drugi.
- Tyle, że nowy - przyznał szczerze. - Nie wszystko mi wychodzi, no i póki co bardziej niszczę niż pomagam - roześmiał się lekko. Miał wrażenie, że przy nim może to zrobić. Biła od niego taka uspokajająca aura, której wcześniej nigdzie nie spotkał.

Cierpliwość była tym, czego Ryu pragnął najbardziej, a czego matka natura mu poskąpiła. Przytaknął w milczeniu upijając porządny łyk ze swojego drinka, już nie próbując zabawiać się magią.
- Cierpliwość nie jest moją mocną stroną - wyrwało mu się, kiedy alkohol przyjemnie rozgrzał go od środka. - Jak wyglądały twoje początki... tzn o ile takie miałeś... oczywiście - oblizał wargi koniuszkiem języka i spojrzał na Aza.

- Być może, ale dla mnie ten cały świat jest nowością, więc nie rozumiem jeszcze wszystkiego... a właściwie niewiele rozumiem - przyznał szczerze wzruszając ramionami. Nie znał natury każdej z ras, niewiele o nich wiedział, a ciekawość sama nasuwała na usta pytania. Tak jak i teraz. - Czasem mam wrażenie, że wy wszyscy po prostu się z tym urodziliście i magia czy inne umiejętności są dla was jak oddychanie - przyznał.

- Nie czułem jeszcze takiej aury więc nie byłem pewien kim jesteś - przyznał z uśmiechem Ryu. Nie kłamał, bo nie widział w tym potrzeby. W końcu najlepiej uczyło się metodą prób i błędów. Trzeba było najpierw wyczuć aurę zanim się ją zapamiętało. - Mówisz, że upadłeś... ale twoja aura nie przypomina aury upadłych - dodał po chwili ciszy.

- Czasem dobrze jest być oryginalnym. Dlaczego więc wybrałeś upadłych? Zawieszenie zaczęło cię nużyć, czy zwyczajnie miałeś zbyt wielu wrogów? - zastanowił się nad tym upijając łyk swojego trunku. - Ryu - przedstawił mu się, bo przypomniał sobie, że jeszcze się nie znają. - Polityka Aniołów ci nie odpowiadała?