Yaoi of Manhattan

Usłyszał przyjemny ryk silnika, kiedy jeszcze ścigacz był dość daleko. Okolica była opustoszała, dlatego łatwo było zauważyć, kiedy coś tędy jechało. Jesse okręcił się na wózku w stronę, z której dochodziły dźwięki i po chwili zobaczył mężczyznę. To on. O nim mówiła kobieta ze sklepu. Cóż, opisała go dość marnie, biorąc pod uwagę urodę faceta. Mimo to, starał się nie myśleć, że ma do czynienia z kimś przystojnym, raczej że jest to niebezpieczny upadły. Nigdy nie lekceważył przeciwnika. Wręcz przeciwnie, nauczył się, że póki przeciwnik myśli, że jest silniejszy, można go zaskoczyć. Oczywiście w tym wypadku Azazel naprawdę był silniejszy. Jasse zacisnął mocniej palce na kołach wózka, po czym uniósł podbródek.
-Dlaczego zabiłeś Joela? - zapytał, zanim zaczął robić cokolwiek. Chciał zdobyć informacje, dopiero potem się zemścić. Poza tym nadal pamiętał, że był kaleką. Nie mógł wejść do pomieszczenia przed którymi były schody, a co dopiero zabić upadłego. Dobra, miał nóż, może to coś da?

Zacisnął pięści, czując jak otwiera mu się w kieszeni scyzoryk. Nienawidził tego (nie)ludzkiego lekceważenia jakim go obdarzano. Ten upadły anioł myślał, że skoro jest kaleką to sobie nie poradzi, to nie będzie mógł walczyć czy pewnie choćby normalnie funkcjonować. Mimo to zwrócił uwagę na jego słowa. Czy własnie usłyszał, że Joel był upadłym? Nie, to niemożliwe. Byli kumplami. Znali się już długi czas, a... a on nie postarzał się nawet o jeden dzień. Przełknął głośno ślinę. To nieźle się wkopał. Narażał swoje życie dla kogoś kto go oszukiwał, podając się za człowieka. Ogarnęła go złość. Po chwili rozluźnił dłonie, spoglądając gniewnie w stronę Azazela.
-To wszystko - powiedział, mając nadzieję, że jakoś uda mu się uniknąć kontrowersji. Prawda była taka, że tylko trzy razy walczył z upadłymi. Był wtedy w pełni sił i nie jeździł na wózku. Dodatkowo tamci panowie mieli ustalone zasady, których nie wolno było im przekraczać.

Jasse'owi przeszło przez myśl, że zaraz umrze. Nie miał żadnej tajemnej obrony ani tarczy, która uchroniłaby go przed działaniem broni, a już tym bardziej przed działaniami upadłego. Zdziwił się, kiedy mężczyzna upuścił pistolet. Położył dłonie na kołach i spróbował się wycofać, jednak Azazel był zbyt szybki. Był od niego młodszy, a przynajmniej wyglądał na młodszego, bo pewnie w rzeczywistosci miał miliony lat. Coś takiego wydawało mu się ledwo prawdopodobne.
Zacisnął usta w cienką kreską, patrząc jak ten kładzie rękę na jego udzie. Nie czuł nic. Czucie zaczynało się dopiero na górnej granicy uda, czyli jeszcze kilka centymetrów wyżej. Jedyne, co te nogi mu dawały to świadomość, że wciąż jest w jednym kawałku. Szczególnie gdy bolały i musiał brać masę proszków. Teraz jednak to nie był jego największy problem.
-Mało mnie to już obchodzi. Szuja to szuja, nie ważne jakie ma imię - odpowiedział. Jego głos brzmiał całkiem nieźle. Był pewny siebie i lekko zachrypnięty, jak to zazwyczaj było, gdy nie miał zamiaru pokazać, że czuje się zagrożony. Nie dało się tego odczytać. On sam nie pozwalał swojemu mózgowi tego dostrzec. To było podświadome.

-Nie, nie uważam że każdy kto nieludzki to najgorsze co może być - powiedział, używając jego własnych słów. Czując rękę Azazela wyżej, tak gdzie czuł już jego dotyk, mimowolnie przesunął palce na koła, by móc cofnąć się odrobinę. Nie był to zabieg, by zwiększyć swoje bezpieczeństwo. Po prostu nie będzie pozwalał, by ktokolwiek dotykał go bez jego zgody. Kaleka czy nie kaleka, to nadal było jego ciało i był jego świadomy. - Jednak większość nieludzi ma wspaniałe predyspozycje by być szujami. - dodał po chwili z uśmiechem. Ten sam wstąpił na jego twarz, bo przecież Jesse nie kwapił się jakoś szczególnie, by nagle zacząć się tu śmiać. Był to jednak tylko delikatny uśmiech, może nawet odrobinę złośliwy, jakby miał zamiar droczyć się z Azazelem. Był osobą dość charyzmatyczną i nie lubił pieprzenia bzdur, może dlatego udało mu dożyć do tego dnia?

-Skoro potrzebowałeś miliarda lat, żeby odkryć, że ludzie zawsze będą na siebie cięci to jednak nie jesteś zbyt inteligenty - podsumował, nie mając w sumie na uwadze, by go obrazić. Bylo to zwyczajne stwierdzenie. W końcu on sam już dawno zauważył, że wielu ludzi nie było wartych życia. Marnowali dobro, które zostało im dane. - Chociaż nie znaczy to, że w twoim świecie jest to rzadziej spotykane, proszę cię. I tu, i tu szuje są zarazą, której nie da się wybić.
"życie i ciebie nie oszczędziło", co to miało niby znaczyć? Nie znosił takich gadek. Był normalnym człowiekiem. Uśmiechał się, oddychał, mówił. No dobra, nie mógł chodzić, ale to nie był powód, by uważać, że życie go nie oszczędziło. Przynajmniej on nie mógł. Za bardzo pomagała mu myśl, że to tylko przypadek, by wierzyć, że jakiś "los" go nie oszczędził.
-Miałem taki zamiar - powiedział zgodnie z prawdą, unosząc delikatnie kącik ust. - Ciekawe, że nagle wydało mi się to jakoś mniej możliwe, niż sądziłem wczesniej.

-Bystrzak z Ciebie - skwitował, uśmiechając się nonszalancko. Wciąż był czujny, nie chciał stracić jedynego, co mu pozostało, życia, tylko dlatego, że dał się nabrać na jakieś sztuczki upadłego. Jesse nie miał pojęcia czy gada z nim ze względu na fakt zainteresowania, czy może tylko po to, by go zmylić, a w końcu zabić w jakiś bolesny sposób. Musiał czuwać, choćby nie wiadomo co.
-Jestem Jesse - powiedział, drapiąc się w brodę, jakby zastanawiając się, czy dobrze zrobił mówiąc mu prawdę. W sumie, jak będzie chciał go zabić to zrobi to tak czy siak. Raczej jego imię niczego mu nie ułatwi ani tym bardziej nie utrudni.
Oczywiście, że podejrzewał, że nie ma większych szans. Jednak mimo to, wciąż żył, a biorąc pod uwagę fakt, że Azazel był potężnym upadłym, a Jesse śmiertelnym kaleką na wózku, to fakt, że żyje chyba można było zaliczyć do zwycięstw.

Może kiedyś byłby bardzo zdziwiony, widząc takie sztuczki, ale teraz można przyznać, że był przyzwyczajony i do szybkich ruchów i do znikających przedmiotów. Mimo to, teleportacja była czymś czego jeszcze nie doświadczył i trochę zakręciło mu to w głowie. Złapał mocniej za obramowanie wózka, kiedy już wylądowali w jego mieszkaniu. Pomieszczenie do imponujących nie należało, jednak czego niby mógł chcieć Jesse? Zarabiał niewiele. Wystarczyło, że miał sypialnię, salon, kuchnię i łazienkę - wszystko dostosowane do jego "stylu" życia. Przynajmniej nie było tu żadnych piekielnych schodów.
Trochę zdziwił go fakt, że mężczyzna po prostu sobie idzie. Czyżby właśnie spełnił dobry uczynek i "odwiózł" go do domu? No proszę. Tego się nie spodziewał. Wątpił, by Azazelowi zdarzało się to często. Powędrował wzrokiem za upadłym, nie reagując na jego słowa. Kiedy mężczyźnie wypadł z kieszeni portfel, Jesse podniósł go i otworzył. Jego ID... no tak, wiedział, że skądś kojarzy tego faceta.
-Aaron Weither - mruknął z kpiną, śmiejąc się pod nosem. - Aż przypomina mi się twoja ostatnia kampania "Żyj zdrowo, jedz zdrowo". Uh, co za konflikt interesów, co?