Yaoi of Manhattan

Lucyfer jednak wystarczająco długo przebywał w towarzystwie Aza, by zaszczepił się w jego umyśle, dlatego podążył za nim prawie że w tym samym momencie, co ten postanowił zniknąć. Tchórzostwo. Jakże jednak popularne w dzisiejszych czasach nie zdziwiło diabła.
-Przestań uciekać - warknął za nim, ruszając przed siebie, by złapać go za materiał tuniki, tuż przy karku. Odwrócił go ku sobie. - Nie przyszedłem Cię gonić, Chandran, więc oszczędź sobie zachodu.

-Jeżeli śmierć nazywasz ukaraniem to owszem, przyszedłem Cię ukarać - powiedział, przekręcając głowę lekko na bok, niczym zaciekawione czymś zwierzę. W jego zachowaniu nie było jednak zainteresowania, a raczej złośliwość i wrogość, którą miał zamiar pokazać.
-Chciałeś mnie wydać Michałowi - mruknął w jego stronę. Obaj to wiedzieli, a jednak postanowił wypomnieć mu ten fakt. - Żenujące, jeżeli myślałeś, że Ci się uda. Godne podziwu, że twoja głupota w ogóle pozwoliła Ci cokolwiek o mnie znaleźć.

Spojrzał na niego z pode łba. Tak, proszę państwa psuje się spektakl, który Lucyfer miał zamiar wystawić. Co to za radocha zabić kogoś, jeżeli ten ktoś nie stawiał oporu?
Jęknął, pocierając swoje skronie.
-Nie możesz chociaż poudawać, że zależy Ci na tym marnym życiu, żebym poczuł wielką satysfakcję z twojej śmierci? - zapytał, unosząc kącik ust w uśmiechu.

Westchnął, kręcąc głową.
-Żałosne jak jeden upadły może mi zepsuć cały wieczór - powiedział, po czym podszedł do niego bliżej i położył dłoń na jego ramieniu. Spojrzał mu w oczy, lekko przekręcając głowę na bok. Drugą ręką złapał go za podbródek, jakby własnie chciał mu złamać kark, jednak tak naprawdę po prostu go unieruchomił. - Dlaczego nie chcesz żyć, Chandran?

-W takim razie jesteś durny, myśląc że Michał może ofiarować Ci cokolwiek poza kłamstwem - powiedział beznamiętnie. Znał swoich braci, wiedział jak działają. Robili już wiele razy wszystko, byle tylko zdobyć jego, ale co z tego? Skoro i tak nigdy miało się im to nie udać. Lu był dobry, o wiele za dobry na wszystkie te anioły razem wzięte. - Zamiast szukać pomocy u góry, powinieneś spróbować szukać jej u mnie.

-Poza kłamstwami, jestem całkiem niezły w mówieniu prawdy - powiedział, wzruszając ramionami.
On mógł wiele. Znał sztuczki, których aniołowie nie znali i gdyby tylko chciał, mógłby uwolnić Chandrana od jego piekielnego losu. "Gdyby tylko chciał" było tu jednak jakiś problemem, ale wszystko da się obejść, jeżeli tylko bardzo się chce, prawda?

-Powód zawsze się znajdzie, choćby chęć wkurzenia Michasia - mruknął rozbawiony. Niektórzy uważali, że jest szalony, że brakuje mu piątej klepki, on jednak miał się za geniusza zła i z tym też wielu się zgadzało. Prawda jednak była nieco inna. Był szalony, ale właśnie dzięki temu genialny. - I owszem, miałem Cię zabić, ale dla Ciebie najgorszą karą jest życie, więc jak mógłbym Ci je zabrać?

-Mogę Cię od tego uwolnić - powiedział, a jego oczy zaświeciły żywym ogniem. I to wcale nie były przechwałki. Jego moc była silna. Na tyle silna, by zmienić kogoś w upadłego, szczególnie gdy ten był nim w połowie. Spoglądał na Azę, a na jego twarzy pojawiał się co raz bardziej łobuzerski uśmiech. - Mogę zmienić twoje życie na zawsze, bo tego właśnie chcesz, prawda?