Yaoi of Manhattan

O proszę. Odezwał się. Lucyfer odrobinę leniwym gestem odwrócił głowę w jego stronę. Znudzonym, wręcz pozbawionym wyrazu wzrokiem obserwował ten wstępujący na twarz chłopaka uśmiech.
-Będziesz miał zmarszczki jak jeszcze chwilę tak posuszysz te zęby - powiedział spokojnym tonem. Wciąż patrząc mu w oczy, przechylił swoją szklankę do góry dnem i opróżnił ją. - Mam ochotę na obciąganie. - dodał po chwili jak gdyby mówił o chrupkach czekoladowych. Lucyfer bowiem należał do ludzi, którzy mówili wszystko wprost.

Wypuścił z płuc powietrze, odrobinę zirytowany. To drugi raz kiedy ktoś w rozmowie z nim używa odniesienia do pieniędzy podczas mówienia o seksie, obciąganiu czy czym tam jeszcze.
-Nie jestem zdesperowaną ciotą, która płaci... - powiedział spokojnym tonem, ruszając się z miejsca. Dla niego słowo "kosztuje" jest automatycznie wykreślane. Nie łatwo było potem przekonać go do swojego zdania. Nie przejął się jego dłonią na kroczu. Był dwudziestodziewięcioletnim mężczyzną (za Chiny nie wspomniałby, że już tylko przez kilka miesięcy) i odrobinę znał się na męskich zachowaniach. Dlatego teraz po prostu odłożył szklankę na blat i ruszył w kierunku wyjścia. Troszkę kosztowało...! Też coś.

-Spójrz na tę twarz - powiedział, przesuwając palcem w powietrzu, zataczając nim koło dookoła swojej twarzy, pokazując ją chłopakowi, jakby był idiotą i nie wiedział gdzie patrzeć. - Czy naprawdę uważasz, że zniżę się do poziomu by płacić za coś takiego?
Nie czekał na odpowiedź. W sumie miał to już gdzieś. Popchnął drzwi i powolnym krokiem ruszył w kierunku swojego auta. Tam zostawił kurtkę, a także papierosy. Miał zamiar je wziąć. Do domu jednak musiał wrócić na pieszo, gdyż wolał nie ryzykować spotkania z jakimś słupem...

Że co proszę? O co on niby pytał? Lucyfer tylko dał mu do zrozumienia, że nie płaci za seks. Ani za nic co z nim związane. Cenił siebie odrobinę wyżej. Nawet nie odrobinę wyżej. O wiele, wiele... o niebo wyżej. Wiedział jak wygląda, jak działa na mężczyzn, znał też swoje umiejętności w łóżku i miał świadomość, że męska część tego świata oddałaby wiele żeby spędzić z nim chociażby jedną noc.
Zmarszczył brwi, widząc co się dzieje. Cudownie. Nie odzyska kurtki ani fajek. Ale nie to nie. Wyjął z kieszeni telefon i zamówił sobie taksówkę. Cóż, najpierw pojedzie na policję, zgłosić włamanie do samochodu. Jako dobry obywatel uważał to za swój obowiązek. Jako wredny obywatel, po prostu miał na to ochotę.

On siedział w jego Porsche. Jego... dziecku! Do tego w nim spał. Jeżeli obślini mu tapicerkę to Lucyfer obiecał sobie, że wybije chłopakowi kilka zębów. A ta kartka? Cóż, wydawała mu się odrobinę żałosna... jakby ten chłopak uważał, że dla Lucyfera on stanowi jakieś wyzwanie.
Ma się dostać do środka? Oczywiście. Wybrał odpowiedni numer i już po jakimś czasie przyjechała policja. No, jeden pan policjant, do tego jego znajomy. Przystojny pan... komendant. Uścisnął mu dłoń, po czym wskazał na śpiącego w pojeździe chłopaka. Ron, bo tak miał na imię gliniarz, zapukał zamaszyście w szybę, budząc zaspanego.
-Easy body, bo mi szybę rozbijesz - mruknął do niego.

-Mam lepszy pomysł - powiedział w końcu Lucyfer. Był niecierpliwy jeżeli chodziło o takie rzeczy. Porównał sobie Rona do wkurzającego chlopaka w jego samochodzie i jakimś cudem ocena policjanta automatycznie skoczyła w górę z czwórki na piątkę. Oh, był surowy jeżeli chodzi o takie oceny. Pociągnął go za kołnierz munduru... swoją drogą, mundury były niesamowicie podniecające, po czym ruszył w kierunku wozu policyjnego. Tam rozsiadł się wygodnie na fotelu dla pasażera i pozwolił Ronowi zająć się jego męskością. Tak, ten na pewno od dawna o tym marzył, i proszę!, prawie jak w święta.

Chłopak spał jednak na tyle długo, by Lucyfer zdążył dojść... "w pełni chwały etc., etc.,...". Wysiadł z auta i zobaczył, że jego samochód jest pusty, na fotelu leżą kluczyki, a chłopak, który wcześniej tam siedział właśnie skręca w kolejną uliczkę. Może i by mu to zwisało i powiewało, gdyby nie fakt, że zobaczył też dwóch mężczyzn, którzy szli za nim, obserwując bacznie każdy jego krok. Lucyfer miał złe przeczucie. Schował klucze do kieszeni, po czym ruszył dość szybkim krokiem w tamtą stronę. Miał nadzieję, że tym razem intuicja go jednak zawiedzie.