Yaoi of Manhattan

Barman. Tak, barman był niczego sobie. Niektórzy, pchani zasadą "Stwierdzam, że blondyn, to fu", Lucyfer jednak bardzo lubił ten kolor włosów. Swoją drogą, akurat kolor włosów, oczu, czy skóry mało go tak naprawdę obchodził. W jego kontaktach międzyludzkich nie to przecież było najważniejsze. Już szybciej długość tych włosów grała jakąś istotną rolę...
Wziął do ręki szklankę i przez chwilę przyglądał się jej, jakby w środku miało znaleźć się coś ciekawszego niż trunek. Może to i dobrze, że nic innego tam nie było? Gdyby na przykład znalazł tam muchę, lokal ten zostałby niezwłocznie zamknięty, już on by się o to postarał.
Wrócił myślami do barmana. Niczego sobie, jak już stwierdził. Teraz pan Zmęczone Niczego Sobie czyścił jakieś szklanki i patrzył na niego bez słowa. Słodko.
[Mi działa normalnie ^ ^]

Drugi barman niestety nie był już tak urodziwy jak pierwszy. Musiał więc zadowolić się jednym. Nic się przecież nie stanie, jeżeli odpuści sobie jakieś ekscesy na jedną noc. Wstał ze swojego krzesła barowego i stanął na przeciwko chłopaka, który wyszedł zza baru. Przygryzł dolną wargę w filuternym geście, po czym spojrzał na niego, lekko rozwierając usta.
-Jak leci? - zapytał spokojnie, kompletnie nie przejmując się niczym dookoła. Magnetycznym spojrzeniem nawiązał z nim kontakt wzrokowy. - Ciężka noc?

Gdyby ktoś zapytał Lucyfera czy noc była ciężka, w głowie miałby tylko "hmm, czy przelecenie trzech gości wywołało zmęczenie?". Nic innego przecież nie robił wieczorami. No, chyba, że można też zaliczyć upijanie się. A potem dzwonienie do Matty'iego, żeby po niego przyjechał.
-Całkiem nieźle. Właśnie znalazłem sobie faceta na dzisiejszą noc - powiedział, uśmiechając się znacząco, ale i tajemniczo.

-Oj uwierz mi. Dzisiaj jesteś największym szczęściarzem na świecie - powiedział, całkowicie pewien swoich słów. To nie była próżność. Nie. Lucyfer nie był zadufajny w sobie. On po prostu wiedział jak wygląda, jak się zachowuje. Wiedział, co podnieca, co działa na mężczyzn. Był pewny siebie, seksowny, nieokiełznany przez nikogo. Dziki. A jeżeli komuś to nie wystarczało, cóż... Lucyfer odesłałby go na oddział dla beznadziejnych przypadków. Teraz spoglądał uwodzicielsko na pana barmana, cmokając cicho, jakby odmierzając czas.
[Zapomniałam ostatnio odpisać na twoje pytanie xD Zawsze tak jest jak się wczuję w odpis, no! No, ale teraz pamiętam A więc u mnie w sumie nic ciekawego. Właśnie założyłam dziś forum-blog na podstawie Queer as Folk ^ ^ A u Ciebie?]

-Wybrałem Ciebie z pośród wszystkich ludzi w tym barze - powiedział luźno, łapiąc za kołnierz koszuli chłopaka. Przygryzł dolną wargę, przyglądając się przez chwilę jego szyi, by w końcu powrócić do oczu. Wbił w nie wzrok bardzo natarczywie, jakby chciał go przewiercić. Gdyby było to możliwe, chłopak byłby już w dwóch kawałkach.
Lucyfer rzeczywiście uważał, że to wielkie wyróżnienie. Wiedział, że obecnie każdy chciałby być na jego miejscu i jeśli chłopak o tym nie wiedział, to trzeba go było uświadomić. - Chodźmy.
[www.queer-as-folk.pun.pl proszę bardzo ; D]

Nie usłyszał tego. I bardzo dobrze. Gdyby usłyszał, zapewne trafiłoby to w jego męską dumę, a to groziłoby pożegnanie się i rozejście każdy w swoją stronę. W końcu Lucyfer nie był mężczyzną, który mógł znieść czyiś sprzeciw. W życiu chodziło o to, by mieć z niego przyjemność, a co to za przyjemność, kiedy ktoś nie pozwala Ci robić tego, czego chcesz?
-Do mnie - powiedział, przewracając oczami. Przecież nie do kościoła. Pewne rzeczy wydawały mu się już tak oczywiste, że równie dobrze mógłby mówić przez sen. Nie patrząc czy ten za nim rusza, wyszedł z baru.

[Jednak opcja edycji jest super xD Zapomniałam dopisać, no i proszę, dopiszę ; D A więc: byłoby mi bardzo miło gdybyś dołączyła ^ ^ ]

Ostatnio edytowany przez Lucyfer (2012-05-12 22:52:28)

Kiedy on ostatnio szedł gdzieś z buta? Do tego więcej niż pięć minut? Właśnie. Dawno. Bardzo dawno.
-Stoi tam - powiedział, wskazując palcem Porsche Panamera, które stało po drugiej stronie ulicy. Ruszył w jego stronę, szukając w kieszeni kluczy. Kiedy już je znalazł, usiadł za kierownicą i czekał aż pan Barman do niego dołączy. W międzyczasie odpalił płytę CD, którą miał w odtwarzaczu. Metallica. Tym razem leciał w klasykę. Tak najlepiej.
[A kim będziesz ;> Kimś z serialu czy nowym? Cóż, u mnie nic ciekawego. Zastanawiam się na przykład czy warto coś zjeść, ale z łóżka ruszyć się nie mogę, a tam co ciekawego? ]