Yaoi of Manhattan

Piątki miały już dawno swój określony harmonogram. Praca. Kolacja. Klub. Kierowcę miał zawsze. Ciekawe co on by zrobił bez Matty'iego... Cóż, wolał jednak nie zaprzątać sobie głowy nim. Nigdy tego nie robił. Zbyt wielkie i ważne były jego cztery litery, by zajmować się kimś innym. Oprócz oczywiście gościa, który leży pod nim. Ktoś kiedyś powiedział mu, że jest płytki i liczy się tylko seks. Zgodził się. A przynajmniej, co do drugiej części. Na pierwszą odpowiedział prosto: nie, po prostu jestem Lucyfer Lincoln, jakby to wyjaśniało wszystko! Teraz jednak nikogo pod sobą nie miał, natomiast przed sobą i owszem. Talerz. Z risotto. Jadł powoli, przyglądając się ludziom dookoła. Jeden chłopak wyglądał niczego sobie. Trudno powiedzieć czy to obiektywna ocena czy wniosek na podstawie innych brzydkich mord w pomieszczeniu. Chociaż nie... naprawdę był całkiem, całkiem. Oblizał lubieżnie spierzchnięte wargi, po czym natarczywiej wbił tajemniczy wzrok w nieznajomego.

Nie odwracał od niego wzroku. Uśmiechnął się delikatnie, kiedy chłopak zaczął oblizywać sobie usta. Wyglądał na młodego. W sumie, był młody. Musiał być. Gdyby miał więcej niż trzydzieści, Lucyfer pewnie nie zwróciłby na niego uwagi. Chociaż jego własny wiek już prawie zahaczał o tę granicę. Ale do tego nie dojdzie. On zawsze będzie piękny. Zawsze będzie młody. Obojętnie, co będzie działo się z ludźmi dookoła. Kiedy kelner odszedł od stolika blondyna, mężczyzna bez wahania podniósł się z miejsca i ruszył w kierunku stolika chłopaka. Usiadł na wolnym krześle, posyłając mu zaczepne spojrzenie.
-Jak leci? - zapytał, przyglądając się jego zaszklonym oczom.

-Zależy, gdzie spędzasz sobotnie wieczory... - powiedział spokojnie. przesuwając palcami po białym obrusie, leżącym na stole. Zlustrował ponownie chłopaka wzrokiem, zastanawiając się, czy aby na pewno z nim nie spał, ale miał wrażenie, ba!, był prawie pewny, że nie. Nawet jeżeli się nie znali, a było to jak bardziej prawdopodobne, to... - Mogę to zmienić - powiedział na głos, zanim jeszcze zdążył dokończyć tę myśl w głowie. Tak już było, że wolał działać, niż obmyślać jakąkolwiek strategię.

Mężczyzna odnalazł wzrokiem kelnera i poprosił o rachunek dla obu stolików. Przez kilka minut nie spoglądał na blondyna, zajmując się płaceniem, mając kompletnie gdzieś czy ten będzie chciał by za niego zapłacił czy nie. Kiedy w końcu płatności zostały załatwione, Lucyfer wstał i skinął na chłopaka, by ten poszedł za nim. Samochód stał na parkingu, dlatego podszedł do niego szybko i wsiadł do środka. Nie kłopotał się czymś takim jak otwieranie komuś drzwi. To był mimo wszystko facet, a nie kobieta. Facetom nie otwiera się drzwi. Koniec. Kropka. Między byciem gentlemanem, a kimś za kogo sam by się wstydził była pewna różnica i widać ja było między innymi przy otwieraniu drzwi.

Przytaknął, po czym wsunął kluczyk do stacyjki i odpalił samochód. Ruszył, w lusterku obserwując poczynania blondyna. Po chwili jednak przestał zwracać na niego uwagę i skupił się na drodze. Jechał szybko, za szybko jeżeli skupić się na szczegółach takich jak kilkadziesiąt kilometrów w tę czy we w tę... Kogo by to obchodziło? W końcu zaparkował samochód na parkingu, pod swoim mieszkaniem. Poczekał aż blondyn do niego dołączy, po czym wszedł do windy, która zawiozła ich na najwyższe piętro. Tam mieścił się jego loft.

Cóż, w windzie zauważył, że z chłopakiem jest coś nie tak, jednak nie zareagował. Przecież nie zapyta czy coś jest nie tak. To nie byłoby zbyt Lucyferowe. Po wejściu do mieszkania, wyłączył alarm. Skopał z nóg buty, po czym wszedł głębiej, rozglądając się dookoła, jak gdyby to on był tutaj po raz pierwszy. Lubił to miejsce. Miało swój urok. Poza tym, urządził je jego najlepszy(jedyny) przyjaciel, który doskonale wiedział, co Lucyfer lubi, a z czym lepiej się do niego nie zbliżać.

-Wiem - powiedział z uśmiechem, ignorując fakt, że chłopak na niego wpadł. Ruszył się z miejsca w kierunku blatu kuchennego, na którym leżała butelka wody i jakiś batonik proteinowy. Złapał go w rękę i rzucił do blondyna. - Za to, że nie dałem Ci zjeść - dodał po chwili, przechodząc przez mieszkanie aż do swojego łóżka. Tam złapał za dolną część swojej koszuli i ściągnął ją przez głowę. Rzucił ją do kosza na pranie, który stał gdzieś w rogu, by nie psuć ogólnego wizualnego efektu, jaki dawało jego mieszkanie. Stał teraz w samej czarnej podkoszulce na grubych ramkach. Plus oczywiście dolna część garderoby.