Yaoi of Manhattan

Bum. No i tyle byłoby z ciekawych wizyt. Lucyfer zmarszczył brwi, po czym wskazał mu tylko dłonią wyjście, po czym odwrócił się do niego plecami, mamrocząc jakieś "sayonara" na pożegnanie. Nigdy nie był zbyt utalentowany jeżeli chodziło o wszelkie pożegnania.
Kilka dni później, a dokładnie w czwartek, Lucyfer doszedł do wniosku, że jest w niezłej dupie. Zwołał do siebie pół działu i tak na nich nawrzeszczał, że nikomu nawet nie przyszło do głowy mu przerywać. Nie mieli modela. Nie mieli, do chuja, modela! A jak nie będą mieli modela, to z jego artykułu... kicha. Obetnie im to wszystkim z pensji. Dlaczego to on musi zajmować się takimi sprawami?
Wyjął z kieszeni telefon i zadzwonił pod jeden z prywatnych numerów. Pojęcia nie miał skąd go miał. W każdym razie chłopak wyglądał nieźle i miał twarz typowego modela.
-Potrzebuję cię. Teraz. - powiedział do słuchawki na powitanie.