Yaoi of Manhattan

- Nie pytam, żeby iść wymierzyć karę. Nawet jakbym chciał, skończyłbym tak jak ty. Po prostu pytam. - mruknął, wspinając się po schodach. W końcu zatrzymał się przy drzwiach do swojego mieszkania i je także otworzył, zerkając na chłopaka przez ramię. - Okej, rozumiem... - dodał, gestem zapraszając go do środka. Sam wszedł za nim i zamknął za sobą drzwi. Z nóg ściągnął trampki, odrzucił swoją bluzę na wieszak i wszedł do środka. Jego mieszkanie miało dwa pokoje, gdzie jeden z nich połączony był z kuchnią. Właśnie ten pokój służył mu za jako taki salon, choć nie można było go tak nazwać. Wszędzie płótna, ołówki, pędzle i farby. W zlewie pełno talerzy.
- Przepraszam za bałagan, nie spodziewałem się, że jednak mnie odwiedzisz. - mruknął i w głosie słychać było oskarżenie. Że przyszedł dopiero teraz, a tak naprawdę, chciał stchórzyć. Sięgnął do szafki nad zlewem, z której wyciągnął wodę utlenioną i waciki. - Siadaj. - rzucił, wskazując kanapę.

Parsknął cicho na jego słowa, po czym, z wacikami i wodą utelnioną, usiadł obok niego.
- Jak mógłbym nie być na ciebie zły? - mruknął cicho, mrużąc oczy. Nalał trochę wody utlenionej na wacik, którym zaraz zaczął obmywać jego skroń. Nie miał zamiaru mówić mu, że to będzie bolało. Było to raczej oczywiste, a nie miał jakoś specjalnej ochoty, by być dla niego zbyt miły. - Wiedziałem. Miałem nadzieję, że jednak przyjdziesz. Przecież dobrze wiedziałeś, ile to dla mnie znaczyło...
I powrócił do swojej czynności, nieco mocniej przyciskając mu wacik, specjalnie, żeby zabolało. Kiedy skończył, wstał i wyrzucił to do kosza, a butelkę odstawił na półkę.

Już miał zaprotestować, zatrzymać go, jednak w tym momencie chłopak wlazł w jego sztalugę. Nie mógł powstrzymać śmiechu na ten jakże zabawny widok.
- Mike, zostań. Nie wyganiam cię. - powiedział z uśmiechem. - Może i jesteś tchórzem, ale mam to gdzieś. Po prostu nie odtrącaj mnie tak, co? - dodał, siadając na kanapie po turecku. Po chwili jednak wstał z miejsca i przytulił się do jego klatki piersiowej, równocześnie pomagając mu zachować równowagę. - Nigdy więcej tego nie rób. I masz tu przychodzić przynajmniej raz w tygodniu.

- Jasne. - mruknął jedynie, wzruszając ramionami. Słyszać było w jego głosie ironię i że raczej mu nie uwierzył no trudno. Słysząc jego kolejne słowa, zaśmiał się cicho. - Nie miałbym nic przeciwko. Choć raczej nie wytrzymałbyś tu zbyt długo, zwłaszcza, jak mam zastój twórczy. - stwierdził, przewracając oczami. No cóż, on gdy miał taki właśnie zastój, to na wszystkich był zły i zamykał się w swoim własnym świecie w poszukiwaniu inspiracji. Właśnie kiedy targały nim tak silne emocje, miewał swoje "ataki" schizofrenii... A tego Mike to już napewno nie chciałby zobaczyć.
Słysząc jego następne słowa, podszedł do lodówki i z zamrażalnika wyciągnął kostki lodu, które owinął w ścierkę i podał mu.
- Trzymaj. Może przynajmniej nie będzie tak duże. - powiedział z uśmiechem, siadając obok. - Jakoś minęło. Dość sporo tworzyłem i byłem dziś zanieść swoje pracy nabywcom.