Yaoi of Manhattan

- Oj, tam. Jedno i to samo. Zresztą i tak dobrze wiesz o co mi chodziło. Pewnie tam teraz lazłeś, a z dziećmi to nie łaska się spotkać raz na jakiś czas. Nudzi mi się tutaj, to nawiedzanie ludzi i kuszenie staje się już monotonne. - stwierdził. Chciałby dostać jakieś bardziej ambitne i zajmujące zadanie, niż świecenie dupą przed ludźmi. To trochę wkraczało w jego godność i męską dumę, ale nie miał (póki co) zamiaru sprzeciwiać się ojcu. Kiedyś obiecał sobie jednak, że weźmie sprawy w swoje ręce i też będzie strącał ludzi do piekła. W końcu skoro Lucyferowi nie znudziło się to przez tyle lat i nadal to robił, to musiało być doprawdy coś ciekawego.

- Nie mam zielonego pojęcia, ale śmiem sądzić, że młodo sobie mnie sprawiłeś. - stwierdził, wzruszając przy tym lekko ramionami. Pożeranie ludzi było takie... przyziemne i obrzydliwe. Poza tym niektórzy byli tak obleśni, że się patrzeć na nich nie chciało, a co do o jedzeniu mowa! A co do własnego wyglądu, to Elwood go uwielbiał. Kochał swoje szczupłe nogi, gładką skórę, ciemne oczy, po jaką cholerę miałby przybierać postać jakiegoś tam człowieka?

- No, ale taatooo...! Ktoś tu musi być słodki i robić za niewinnego. - stwierdził. - Naprawdę chcesz mieć armię identycznych, posłusznych ci demonów? - spytał. To byłoby jeszcze bardziej nudne od życia na Ziemi przez kilkaset lat bez przerwy. Na twarzy Elwooda pojawił się niezadowolony grymas. - Skoro sobie tego życzysz, to mogę się zachowywać jak reszta naszej popierniczonej rodzinki. - dodał. Był w stanie się poświęcić i stracić resztki wolnej woli, chociaż to zdecydowanie nie był szczyt jego marzeń.

Wzrok Elwooda padł na sylwetkę ojca. Wyglądał teraz bardzo poważnie i był taki spokojny, że ciemnowłosemu przeszły ciarki po kręgosłupie. Mężczyzna kiedy chciał potrafił być naprawdę przerażający. - Nie, mógłbym cię nawet bardzo nie lubić, ale nie zdradziłbym własnego rodzica. - stwierdził, spuszczając głowę. Gdyby odszedł, co jednoznaczne byłoby ze zdradą, nie miałby już co szukać u Lucyfera, a sądził, że ci z nieba byli na przegranym stanowisku. Nie miał zamiaru poświęcać się, by potem ponieść porażkę i lizać rany, a przy okazji znosić upokorzenie. - Liczyłeś na inną odpowiedź?

- A myślisz, że twój ojciec na to liczył? - spytał, przymykając swoje ciemnobrązowe ślepia, które na chwilę błysnęły czerwienią. Usta Elwooda wykrzywiły się w przymilnym uśmiechu. - Dlaczego sądzisz, że nie przyjęłyby mnie do swojego grona? Bo jestem taki jak ty? Bo płynie we mnie twoja krew? Bo jesteś moim ojcem? - spytał, biorąc kilka najbardziej logicznych opcji pod uwagę. Pewnie nie chciałyby mieć syna zdrajcy w swoich zastępach, ale gdyby El się uparł, to nie byłoby mocnych na to, żeby się wśród nich nie znalazł. Był chyba jednym z najbardziej pewnych siebie istot, które zostały stworzone, poza tym bonusowo był "odrobinę" narcystyczny.

Skinął głową kilkakrotnie. - To dobrze, że nie jesteś pobłażliwy, wtedy z pewnością wszyscy wchodziliby ci na głowę. - zauważył trafnie. Cóż... Jeśli pogrzebać by trochę w umyśle Elwooda, to pewnie odkryłoby się wiele ciekawych rzeczy, takich jak na przykład plany na przyszłość, w których jest między innymi obalenie władzy ojca i późniejsze zajęcie miejsca na tronie w piekle. Oj, grabił sobie, grabił, ale to przecież nie jego wina, że miał takiego dobrego tatusia i jechanie na dwa fronty było już u nich chyba rodzinne.

- Plany? - spytał trochę zaskoczony, ale widać było po nim, że jest zadowolony z takiego obrotu spraw. Ruszył się z miejsca i wyrównał krok z Lucyferem. - Może nareszcie dasz mi okazję się wykazać. - stwierdził. - Wtedy mógłbym ci pokazać, że jestem godny zaufania, nie tak jak niektórzy. - mówiąc to, dał nacisk na ostatnie słowo. Na jego twarzy pojawił się nieco pogardliwy grymas.