Yaoi of Manhattan

Tu akurat James miał rację. Więcej ludzi mu obciąga niż się z nim wita. Był jednym z wielu. Mimo to był całkiem niezły, co podobało się Lucyferowi. Uśmiechnął się tym razem w odrobinę inny sposób. Bardziej nonszalancki. Uniósł delikatnie podbródek, zaciskając palce mocniej na głowie chłopaka. Stymulował w ten sposób jego pracę, chcąc by ten przyspieszył.

Tak było lepiej. Szybciej. A czym szybciej tym lepiej. Czyli zataczamy koło. Lucyfer jęknął głośniej, dając chłopakowi do zrozumienia, że to właśnie lubi. Czy był przewidywalny? Nie, raczej nie. Większość mężczyzn podczas obciągania stała bezczynnie. On zaś poruszał biodrami w rytmie, który nadawał chłopak i pozwalał mu rozkoszować się swoją męskością.

Lucyfer przeniósł ręce z włosów chłopaka nad swoją głowę. Tam skrzyżował je w nadgarstkach i odchylił głęboko głowę do tyłu. To był znak, że niedługo dojdzie. Lubił ten moment. Kiedy jeszcze nie dochodził, a ciepło rozchodziło się po całym jego ciele. Fakt, że w jego podbrzuszu kumuluje się przyjemność podsycała go na tyle, że odrobinę nawet cichł.

Lucyfer prawie zaprotestował na głos. Jak tak można? Jeżeli ktoś robi Ci dobrze, to niech robi to do końca. Pozwolił sobie jednak nie myśleć o tym co się działo i po kilku kolejnych ruchach chłopaka, doszedł. Bezgłośny jęk wydobył się z jego ust. Po chwili, uśmiechnął się delikatnie, oblizując spierzchnięte usta.

Spojrzał na niego z delikatnym, odrobinę cynicznym uśmiechem. Przesunął palcami po swoich włosach, zagarniając zbyt długie kosmyki do tyłu. To nic, że te i tak po chwili powróciły na swoje miejsce. Lubił to.
-Nieźle - pochwalił go. Z jego ust brzmiało to jakby wręczył mu Oskara. Lucyfer włożył swoją męskość z powrotem w bokserki, po czym zapiął rozporek.

W głowie Lucyfera pojawiła się automatycznie czerwona lampka. Co robimy... nie ma żadnego my. Żadnego robimy. To była niepisana zasada numer dwa. Jest Lucyfer. Sam. Zawsze.
-Ja wracam do domu - oświadczył spokojnie, wsuwając rękę do kieszeni w poszukiwaniu papierosów, które po chwili znalazł.

Wypuścił głośno powietrze z płuc. Do niektórych nie łatwo było przemówić.
-Teraz staniesz się irytujący, tak? - zapytał, unosząc brwi. Jasne, czasami lubił sobie pogadać i w ogóle. Czasami zdarzało się rzadko. Czasami, było wręcz trudne do spotkania. Poza tym, jeżeli miałby zaprosić go so siebie, to tylko z własnej inicjatywy, nigdy z kogoś.