Yaoi of Manhattan

Prychnął.
-Twoja sprawa - powiedział, wstając z miejsca. Już na niego nie patrzył. Opuścił salę, kupując sobie po drodze czwartą, szpitalną kawę. Wyszedł z budynku i od razu zadzwonił po taksówkę. Ludzie byli niewdzięczni. Mimo że Lu był jednym z nich i, że sam za Chiny Ludowe nie przyjąłby pomocy, chciał żeby inni to robili. Hipokryzja w najczystszej postaci. Obecnie miał jednak to gdzieś.
Kiedy dojechał na miejsce, wsiadł do swojego auta i podjechał do jedynego warsztatu jaki uważał za wystarczająco dobry i tam zaczął rozmawiać z właścicielem. Okazało się, że naprawa powinna zająć około kilku dni. do tego czasu pozostały mu taksówki. Przez chwilę przeszło mu przez myśl, że może kupić samochód na ten czas, ale w końcu odpuścił sobie i wrócił do domu taxi. Cudownie. Rzucił się na łóżko, by tylko zadzwonić do pracy i powiedziec, że nie przyjdzie. Następnie wybrał numer Maxa. Chciał go tutaj. Teraz. Usłyszał tylko, że nie da rady się wyrwać, dlatego po prostu upalił się samotnie.

Lucyfer natomiast przysiągł sobie, że już nigdy nikomu nie pomoże z własnej woli. Wolał siebie kiedy był chamem i nie liczył się z niczyim zdaniem. Jak się okazywało, ludzie również go takiego woleli. Nie zabierze im ten przyjemności. Poza tym, to że się stara jak zwykle okazywało się nic nie warte. W takim razie przyszedł czas na kolejny krok: olanie. Nie ma po co udawać, że na czymś zależy, skoro tak wcale nie jest. Chciał chłopakowi pomóc, odrzucił jego pomoc i tyle. Koniec ubolewania. W końcu odzyskał swój samochód i jakimś cudem wyglądał jak nowy. Żeby to uczcić musiał wymyślić coś specjalnego.