Yaoi of Manhattan

-To dlatego, bo nie chcę żeby Juliet zaopiekował się ktoś obcy -wypowiedział zgodnie z prawdą. -Lucyfer... - Matthew po prostu westchnął, pełen dezaprobaty. Nawet nie myśląc by poprosić "Lucyfer, dorośnij". To było awykonalne. -To kobieta - poprawił Lu, jakby to wszystko usprawiedliwiało. Chociaż sam Matty nie odczuwał aż takiej niechęci względem płci przeciwnej.
Cóż w innym wypadku nie miałby córki, bo ta przecież nie była pijackim wyczynem jakich wiele na tym świecie.

Ostatnio edytowany przez M. Nott (2012-05-23 17:37:34)

-Waginy nie mają żadnych cudownych właściwości. Przynajmniej jako pan biseksualista takowych nie zaobserwowałem - wypowiedział przewracając oczami i uśmiechając się.
Mattowa praktyka z kobietami była stosunkowo niewielka, bo wynosiła trzy... może pięć przedstawicielek. Miał gdzieś nastawienie Lucyfera do bab. Jakiekolwiek by nie było, Matt wiedział swoje, byli przyjaciółmi, mogli mieć odmienne zdanie. Z resztą coś takiego w ich przypadku nie było nowością. Często wynikała różnica zdań, jednak to Matt zazwyczaj albo ucinał temat dyskusji, albo szedł na kompromis.

Matt zaśmiał się na słowa Lu.
-Stwierdzone na podstawie wieloletnich praktyk? - zapytał, jednak zabrzmiało to bardziej jakby było stwierdzeniem niż pytaniem. Matt nie miał najmniejszych wątpliwości iż odpowiedź była twierdząca.
Matt zamilkł, ale na moment. Po chwili podniósł się do pozycji siedzącej i przejechał dłonią po swojej twarzy, jakby chciał się wyrwać z ospałości, która przecież mu w tej chwili nawet nie towarzyszyła.
-Cholera - mruknął, nie chciało mu się nigdzie iść, absolutnie, ale wizja wrzeszczącej i rozzłoszczonej córki postawiła go na nogi. Dzieciak nim rządził, wspaniale. - Tym razem serio się zbieram - oznajmił maszerując w stronę drzwi.

Matt przewrócił oczami by otworzyć ciężkie drzwi w domu Lucyfera.
-To dupa w troki i do Emily - oznajmił stanowczo unosząc dumnie brodę. Jednocześnie zgodził się na towarzystwo, Juliet z całą pewnością się ucieszy, bo ku niezadowoleniu Matta naprawdę lubiła "wujka Lu".
Spojrzał na Lincolna wyczekująco, jakby nieco już zniecierpliwiony. Jednak uśmiechnął się szeroko i szczerze, tym mattowym uśmiechem.
-Juliet cię wymęczy - powiedział niemal wrednie.

-Tak, ale ja prowadzę - oznajmił. Jakoś nie lubił kiedy to Lucyfer prowadził, bo ten miał... różne pomysły, których to Matthew się obawiał. Nie to żeby nie miał zaufania do swojego przyjaciela, po prostu w niektórych kwestiach było ono słabsze niżeli w innych.
Poza tym przyzwyczaił się iż to Lucyfer spełniał rolę pasażera, szczególnie w ciągu tych nocy kiedy to Matt ulegał i dał się wyciągnąć... gdziekolwiek Lincolnowi się zachciało.
Spojrzał na Lucyfera wyczekująco, chociaż protesty z jego strony też były brane pod uwagę.

Olewając słowa przyjaciela usiadł za kierownicą i odpalił silnik, by wyjechać z garażu. Wjechał na ulicę którą miał dojechać do domu Emily.
Wyjątkowo ominęli wszędobylskie korki i dotarli pod dom ich przyjaciółki po kwadransie, może więcej.
Wysiadł nawet nie czekając na przyjaciela, ruszy tyłek to ruszy nie... to Em z pewnością to przeżyje, przynajmniej nie będzie zdzierać gardła na kolejne kazanie o dojrzałości.
Nawet nie musiał pukać kiedy z budynku wypadło małe, brązowowłose tornado. Zatrzymała się przed Mattem, nie mając zamiaru rzucać się na szyję ojca, po prostu spojrzała na niego zielonymi oczami pełnymi wyrzutu.