Yaoi of Manhattan

Lucyfer obudził się w momencie, kiedy zadzwonił jego budzik. Rozejrzał się dookoła odrobinę zdezorientowany, bo nie czuł pod sobą miękkiego materaca swojego łóżka tylko skórę kanapy. Przyjrzał się brudnym naczyniom, bo oprócz talerzyka na kuchence stał jeszcze garnek.
-Co za chlew... - powiedział na głos, choć w sumie i tak była to wiadomość tylko dla niego. Wziął naczynia i włożył je do zmywarki, po czym podszedł do wieży stereo i odpalił jakąś stację radiową na full. On spieszył się do pracy, musiał jeszcze odwieźć Jamesa, a tylko takie radykalne środki mogły zadziałać natychmiastowo.

Lucyfera jednak za bardzo to nie obchodziło. Spieszył się do pracy i żadne dziecinne marudzenie nie pomagało w tym momencie Jamesowi, tylko pogarszało jego sytuację. Wyłączył muzykę i stanął nad łóżkiem, krzyżując ręce.
-Za pięć minut wychodzę do pracy więc rusz tyłek.

-Mieszkanie jest wyczyszczone, dzwonili do mnie. Odwiozę cię - powiedział, zakładając buty. Biorąc pod uwagę, że miał do jego domu po drodze nie był to zbyt wielki problem. On sam wolał nie myśleć o tym wszystkim. Jeżeli tak będzie musiało być to owszem, zdecyduje się na zakończenie znajomości z Jamesem. Dla swojego własnego dobra. I dla tego chlopaka również.

-Tak, Jamie - powiedział spokojnie, naciskając guzik, by winda przyjechała na ostatnie piętro. Kiedy już się tam znaleźli wcisnął "parter", a potem westchnął, unosząc wzrok tak, by spojrzeć chłopcu w oczy. - Dla własnego bezpieczeństwa trzymaj się ode mnie z daleka.

-Nie chodzi o to czego chcę ani o to czego ty chcesz. Są ważniejsze sprawy, jak bezpieczeństwo czy szczęście. Też chcę być w życiu szczęśliwy, a póki co wszystko co się dzieje znacznie mi to uniemożliwia - powiedział. Głos miał pewny, nie znoszący sprzeciwu. - Zajmij się swoim życiem, ja zajmę się swoim. Zobaczysz, będzie dobrze.

-Wiem. Właśnie dlatego, to robię. O wiele bardziej skrzywdziłoby Cię, gdyby Max cię znalazł i zabił, niż gdy my przestaniemy się widywać - powiedział, mając nadzieję, że chłopak to zrozumie. W końcu robił to dla nich obojga. Chciał, by chłopiec był bezpieczny.

-Tu chodzi o twoje bezpieczeństwo, Jamie... Nie o to czego ja chcę.
Patrzył na niego przez chwilę smutnym wzrokiem, jakby naprawdę zależało mu na tej znajomości, choć sam nie był pewien, czy tak jest w rzeczywistości.
-Musisz pamiętać, że świat jest cholernie niesprawiedliwy. Nie chcę, żeby coś Ci się stało przeze mnie - przyznał.

Zastanowił się przez chwilę nad odpowiedzią, aż w końcu podrapał się z zakłopotaniem po karku.
-Nie wiem, Jamie... Nie jestem do końca pewien - powiedział, wypuszczając z płuc powietrze. Spojrzał na niego, unosząc kącik ust w pocieszycielskim uśmiechu. - Max chce mojego dobra... uważając, że znajomość z tobą to wyklucza.