Yaoi of Manhattan

-Teraz to żadne rozwiązanie - powiedział. Wiedział jak zareagowałby Max i nie chciał ryzykować. Obecnie jedyne, co przychodziło mu do głowy to zakończenie znajomości. Nie wiedział tylko jak powinien przedstawić to chlopakowi, żeby nie wyszło tak okropnie, jak brzmiało w jego głowie. - Musimy wymyślić coś innego, o ile w ogóle coś istnieje...

-Kocham Maxa - powiedział, odwracając się w jego stronę. - Jeżeli jestem w stanie kochać kogokolwiek to kocham jego. Nie byłbym w stanie go okłamywać, musisz to zrozumieć.
Lucyfer rozumiał potrzebę Jamesa, ale musiał też myśleć o sobie, o swoim związku. Nie chciał tego zepsuć przez znajomość z Jamie'em.
[Zawsze mamy jeszcze jeden wątek xD Swoją drogą, James w końcu zostanie wypieprzony przez Lu, tego czy tamtego, ale jednak xD]

-Nie chcę - powtórzył ponownie. - Ale to nie znaczy, że wszystko jest takie jak byśmy chcieli. Życie to niezłe skurwysyństwo, które potrafi dopierdolić i niestety trzeba się z tym pogodzić. Przykro mi.
[Nie mam pomysłu, dlatego xD Powiesz czy fajnie już po xd]

-Nie wiem, James! - warknął w jego stronę, tracąc panowanie. Skąd on niby miał wiedzieć, co robić? Nie zjadł wszystkich rozumów, nie był Bogiem, który mógłby przewidzieć konsekwencje. Był zwykłym facetem, którego życie dziwnym trafem nieźle się spieprzyło. - Nie mam pojęcia.
[Ja? Nic xd]

-Idź spać - powiedział do niego w końcu. Brak pomysłów mu nie pomagał i naprawdę wolałby po prostu o tym wszystkim nie myśleć. Sam podszedł do kuchennej części apartamentu i wziął dla siebie skręta. Może gdy się upali trochę odetchnie i przestanie tak durnie o tym myśleć.

Spojrzał na niego odrobinę zdziwiony. Tylko on mógł wybrać fotel zamiast kanapy, ale to jego sprawa, a Lucyfer nie miał zamiaru się wtrącać. Sam nie był śpiący. Chciał mieć już wszystkie swoje sprawy z głowy. Chciał porozmawiać z Maxem, wyjaśnić cokolwiek. W obecnej sytuacji więcej było niejasności, niż rzeczy, które były już ustalone. To go przytłaczało.

Lucyfer nie spał. Leżał na łóżku, wpatrując się w sufit, co jakiś czas posyłając spojrzenie swojemu telefonowi komórkowemu. Chciał zadzwonić, a z drugiej strony bał się, że Max weźmie sobie jego telefon za bardzo do serca i tu przyjedzie. Gdyby zobaczył Jamesa zabiłby i jego, i może jeszcze Lucyfera. A on, jakby nie patrzeć chciał żyć i to własnie z Maxwellem, więc chyba lepiej było sobie odpuścić.
Słysząc słowa chłopaka, Lu nie ruszył się z miejsca. Koszmar minie, a gdyby go teraz obudził, zaczęłoby się od początku.

[Szkoda tylko, że Lucyfer nie ma w domu klamek, oprócz tej do łazienki i wejściowych drzwi xD]
Spojrzał na chłopaka, wstrzymując oddech. Przypominało mu to chwile, kiedy chłopak był chory i Lucyfer też nie miał większego wyboru niż trzymać go u siebie. James w takim stanie chyba bardziej go denerwował. Może ze względu na to, że robił się taki płochliwy jak dziecko i nie potrafił sobie z niczym poradzić? W końcu to było sprzeczne z zachowaniami, które przejawiał Lu.
-Już dobrze - powiedział, unosząc się na łokciach. - Napij się wody i spróbuj ponownie zasnąć.