Yaoi of Manhattan

Zsunął nogę z jego ramienia i objąwszy go w pasie, przyciągnął do siebie, chcąc by był bliżej. Wtulił się w jego gorące ciało, oplatając nogami jego biodra, starając się nie myśleć o bólu. Po chwili się rozluźnił, wzdychając cicho.
- Już dobrze - szepnął, ocierając się policzkiem o jego policzek, jedną z dłoni wsuwając w jego długie włosy tuż na karkiem.

Mimowolnie zacisnął palce na jego włosach, przyjmując go w siebie całego, a spomiędzy jego warg wypłynął cicho jęk. Z początku było to na prawdę nieprzyjemne uczucie, ale po chwili powoli zaczął się przyzwyczajać, w końcu zupełnie rozluźniając.

- Drag... Och! - krzyknął, czując jak jego mięśnie spinają się w chwilowej ekstazie.
Paznokciami przeciągnął po jego łopatkach, znacząc je czerwonymi pręgami, mocniej zaciskając uda na jego biodrach.

Z początku było mu bardzo przyjemnie. Gorące ciało kochanka rozgrzewało jego własne jeszcze mocniej, a jego penis co chwila podrażniał ten najwrażliwszy splot mięśni. Nieco szybsze tępo przywitał głośnym jękiem, upojony tą rozkoszą, jednak gdy i kolejne ruchy mężczyzny okazały się mocniejsze i gwałtowniejsze, Calebowi przestało się to podobać. Jego ciało, tak wrażliwe po poprzednim orgazmie, dopiero poznające te przyjemności, było zbyt delikatne na ostrzejszą zabawę.
- Drago - szepnął bez tchu, zsuwając dłonie na jego tors, chcąc go od siebie odsunąć.

Ostatnio edytowany przez Caleb (2013-06-10 22:13:46)

Chciał mu się wyrwać, ale mężczyzna był znacznie silniejszy. Z trudem oderwał się od jego ust, spinając się cały.
- Drago, proszę - powtórzył drżącym głosem.
Z każdym kolejnym ruchem Vipery odczuwał większy ból.

Gdy tylko brunet z niego zszedł, obrócił się na bok, przyciągając kolana do piersi, chowając zapłakaną buzię w poduszce. Czuł się okropnie, a bardziej niż ciało bolało go to, że zaufał Drago. Był pewien, że mężczyzna go nie skrzywdzi. Jego ramiona drżały od tłumionego płaczu, a od lędźwi na całe ciało promieniował pulsujący ból.

Ostatnio edytowany przez Caleb (2013-06-10 22:31:22)

Dopiero wtedy pozwolił sobie na płacz. Czuł się oszukany jak nigdy. Zaufał mu, a mężczyzna go wykorzystał. Leżał tak długą chwilę, mając nadzieję, że zaraz się obudzi i to okropne uczucie poniżenia zniknie, ale w końcu podniósł się powoli, krzywiąc z bólu. Wydawało mu się, że w lędźwiach płonie mu żywy ogień. Już miał wstać z łóżka i iść do łazienki, by zmyć z siebie upokorzenie, gdy zauważył leżący na łóżku aparat. Wielkie jak groch łzy na nowo spłynęły bo bladych policzkach. Nie spodziewał się tego. Nie spodziewał się, że Drago potraktuje go jak zwykłą dziwkę. Nim zdążył się zastanowić, urządzenie rozbite na kawałki leżało na chodniku tuż pod oknem jego sypialni.

To że Drago nie odezwał się do niego w ciągu ostatniego tygodnia jedynie utwierdziło go w przekonaniu, że mężczyźnie od początku chodziło jedynie o seks. Caleb nie mógł pogodzić się z tym, że był tak naiwny, szczególnie że na prawdę wydawało mu się, że smok go polubił. Już następnego dnia jego ciało się zregenerowało i po bólu zostało jedynie nieprzyjemne wspomnienie, ale zraniona duma i zawiedzione zaufanie wciąż dawały o sobie znać.
Gdy usłyszał pukanie do drzwi, jak zwykle spojrzał na śpiącą na jego kolanach Vitani, jakby to ona spodziewała się gości, a gdy kotka tylko ziewnęła rozkosznie, przeciągając się i znów zapadając w sen, westchnął cicho i biorąc ją na ręce, ruszył do drzwi. Gdy tylko je otworzył, stanął jak wryty, w momencie pochmurniejąc. Vitani syknęła dziko, jeżąc się na sam widok Vipery. Wyczuwała dobrze, że Calebowi nie podobała się ta niespodzianka.
- Po co tu przyszedłeś? - zapytał lodowatym tonem. Zupełnie teraz nie przypominał tego uroczego, wesołego aniołka, którym był zazwyczaj.